De Génestet/De Heer is haar Herder
| ← Liefdeklacht | De dichtwerken van P.A. de Génestet (1877) door P.A. de Génestet | Bede → |
| Uitgegeven in Amsterdam door Gebroeders Kraay. |
[ 414 ]
DE HEER IS HAAR HERDER
De Heer is mijn Herder : mij zal niets ontbreken.
Hij doet mij nederliggen in grazige weiden.
Hij voert mij zachtkens aan zeer stille wateren.
Hij verkwikt mijne ziel; Hij leidt mij in het spoor der gerechtigheid.
Al ging ik ook in een dal der schaduwe des doods, ik zou geen kwaad vreezen.
Der vrome Herder was de Heer!
Hij liet haar niets ontbreken.
Hij had haar tachtig jaar geleid
In ’t spoor van zijn gerechtigheid,
Aan stille beken.
Hij liet haar niets ontbreken.
Hij had haar tachtig jaar geleid
In ’t spoor van zijn gerechtigheid,
Aan stille beken.
Hij had haar ziele staâg verkwikt
In klaverrijke weiden
Maar of Hij gaf dan of Hij nam,
Zij bleef baars goeden Herders lam
En – liet zich leiden
In klaverrijke weiden
Maar of Hij gaf dan of Hij nam,
Zij bleef baars goeden Herders lam
En – liet zich leiden
Als weduw was ze niet alleen,
In nooddruft niet verlegen;
En ging haar pad langs menig graf,
Haar troostte ’s Heeren stok en staf
Op deze wegen.
In nooddruft niet verlegen;
En ging haar pad langs menig graf,
Haar troostte ’s Heeren stok en staf
Op deze wegen.
Haar leven was een lang akkoord
Van stil geloofsvertrouwen;
[ 415 ]Een liefelijke wedergalm
Van ’s Herders zachten vredepsalm
In vreugde en rouwe.
Van stil geloofsvertrouwen;
[ 415 ]Een liefelijke wedergalm
Van ’s Herders zachten vredepsalm
In vreugde en rouwe.
Die psalm – het was haar pelgrimslied
Op ’s levens lange reize
Ook nu, ten dierbren tempelgang
Misschien – haar stille zwanenzang,
Haar zielsgepeize.
Op ’s levens lange reize
Ook nu, ten dierbren tempelgang
Misschien – haar stille zwanenzang,
Haar zielsgepeize.
„Mijn Herder was der Heeren Heer;
Ik ben zijn deel gebleven.”
In iedren trek van ’t vroom gelaat,
Kalm van geloof en hope, staat
Dat woord geschreven.
Ik ben zijn deel gebleven.”
In iedren trek van ’t vroom gelaat,
Kalm van geloof en hope, staat
Dat woord geschreven.
Stille ootmoed, die daar schromend wacht
Op Gods gewijden drempel,
Die Heer, in Wien gij hebt vertrouwd,
Heeft in uw hart zijn huis gebouwd,
Zijn eeuwgen tempel.
Op Gods gewijden drempel,
Die Heer, in Wien gij hebt vertrouwd,
Heeft in uw hart zijn huis gebouwd,
Zijn eeuwgen tempel.
O, grijze vroomheid, lang beproefd,
O, heilge, eerbiedwaarde!
Gij wordt gekroond reeds in den tijd;
En de avond van uw dag vol strijd
Straalt vrede op aarde!
O, heilge, eerbiedwaarde!
Gij wordt gekroond reeds in den tijd;
En de avond van uw dag vol strijd
Straalt vrede op aarde!
Met eerbied, naar uw buigend hoofd
Ziet om het oog der reinen;
Uw kalmte leert, uw hope sticht,
En spreidt een glans van hooger licht
In ’t hart der kleinen.
Ziet om het oog der reinen;
Uw kalmte leert, uw hope sticht,
En spreidt een glans van hooger licht
In ’t hart der kleinen.
1853.