Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Gratia

← Adot­tio­ne nae de Me­dag­lien van den Heer Gio­van. Zara­ti­no Cas­tel­li­ni

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al., vertaald door Dirck Pietersz Pers Gra­tia. Aen­ge­naem­heyd, p. 17

Ele­mo­si­na. Ael­moes­se →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 17 ]

Gratia. Aengenaemheyd.

EEn ſchoon lachend maeghdeken, in een ſeer fraey cierſel, weſende gekroont met Iaſpis en koſtelijcke geſteenten, hebbende de handen ſeer aerdig gevat, om een boſſel Rooſen ſonder doornen, van verſcheyden verwen, om die ſeer bevalligh in ’t wilde weg te werpen, hebbende een ſnoer peerlen om den hals.
 De Iaſpis word voor de Aengenaemheyd geſtelt, gelijck de natuerkondigers daer van verhaelen, datmen den Iaſpis by ſich dragende, gunſte by den menschen verkrijgen ſal.
 Dit ſelve beteyckent oock de Rooſe ſonder dóornen en de peerlen, diewelcke door een ſonderlinge en verborgen gave der natuere, uytblincken en aengenaem zijn. Inſgelijx is oock de Aengenaemheyd in den menſche een ſonderlinge bevalligheyd, die de gemoederen totte liefde treckt en beweegt, baerende alſoo heymelijck verbindtnis en goedwilligheyd.