Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Patienza (1)

← Cor­po Hu­ma­no. ’t Li­chaem des Men­schen

‘Pa­tien­za. Lijd­saem­heyd, Ge­dul­dig­heyt’ door Ter­tul­lia­nus

Pa­tien­za. Lijd­saem­heyt, Ge­dult →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 304-305. Vertaling van een deel van hoofdstuk 15 van De patientia. Publiek domein.

[ 304 ]

Patienza. Lijdſaemheyd, Geduldigheyt, naer de beschrijvinge Tertulliani.

TErtullianus de Outvaeder beeld de Lijdſaemheyt aldus af. Lijdſaemheyt is een hupsche Maeghd, met een opgerecht, maer weynigh gedraeyt hoofd, hebbende een heuſch weſen, een blanck voorhoofd, lonckende oogen, wat neer geſlagen ter aerden, een geſlooten mond, een luſtige verwe, een half lacchende, half ſchreyende treck van aengeſicht met een wit toegegort kleed. En ſooder bloote voeten bygevoeght waeren, ſoo ſoudet moghen volmaeckt genaemt werden.
Het opgerecht hoofd bediet, dat de Geduldigheyt een geruſte conſcientie heeft, en datſe ’t hoofd een weynigh draeyt, daer door wil zy te verſtaen geven, dat God in den Hemel de wraecke ſal aennemen. Datſe schoon en heuſch van weeſen is met een ongerimpelt voorhoofd, druckt uyt, dat zy is de alderbevallickſte, die niet korſel van hoofde, noch moeylijck, maer die in tegenſpoet blijde en altijd vrolijck is.
De lonckende oogen een weynigh ter aerden geſlagen, beelden af de needrigheyt en ſachtſinnigheyt, als ofſe ſonder gevoelen waere, over haere droefheyt.
De geſlooten Mond, bediet haere zeedigheyt en ſtilſwijgentheyt.
’t Aengeſicht half lachende, half ſchreyende, wijſt uyt, dat zy beſpot de liſtigheyt des Satans, de treecken deſer booſer Werreld, en de wanckelheyt der fortuyne.
De wittigheyt van haere kleederen, die om ’t lijf gegort zijn, drucken uyt, de Maegdelijcke ſuyverheyt, vermits zy onbevleckt en tot geene vleeſlijcke begeerlijckheyt miſbruyckt [ 305 ]is: Oock haere onnooſelheyt, als die reyn is van alle ſmetten, niet hooghmoedigh, noch oock kleynmoedigh in tegenſpoet.
Haere bloote voeten leeren ons, datmen alles lijden en verdragen moet, ſoo wel de koude des Winters, als de hette des Somers.