Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Riso (1)

← Koet­se van de God­heyt, […]

‘Riso. Lach’ door Ce­sa­re Ri­pa

Riso. Lach →

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 278. Publiek domein.

[ 278 ]

Riso. Lach.

EEn ſchoon Ionghman met veelderleye verwen gekleet, ſtaende in ’t midden van een bloemrijcke en groene weyde, hebbende op ’t hoofd een krans van Rooſen, die er beginnen open te gaen.
De Lach is een kind van de vrolijckheyt en een verſpreyinge van ſnelle geeſten, die in ’t middelrift beweeght worden, uyt oorſaecke van de verwonderinge, die de middelſte ſinnen daer uyt ontfangen.
De Lach wort Iongh geſchildert, om dat de teere en jonge Ieughd, meeſt tot lacchen is genegen, ’t welck ten meeſtendeel van de vrolijckheyt heerkomt. Daerom wort hy Iongh en ſchoon geſchildert.
De Velden worden geſeydt te lacchen, wanneer zy groen werden, en de bloemen, wanneer die ſich openen: en daerom paſſen zy beyde op dit beeld.