Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Virginita (2)

‘Virginita. Ionghvrouwschap, Maeghdelijcke Staet’ door Cesare Ripa

Afkomstig uit Cesare Ripa et al. (1644) Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants, Amstelredam: Dirck Pietersz Pers, p. 223. Publiek domein.

[ 223 ]

Virginita. Ionghvrouwſchap, Maeghdelijcke Staet.

EEn bleeck Maeghdeken, een weynigh mager, van aengenaem en ſchoon opſicht met een bloeme krans om ’t hoofd, in wit gekleet, ſpeelende op een Cyther, veel vrolijckheyt betoonende, naevolgende een wit Lammeken, dat midden in een weyde gaet.
Zy wort jongh gemaeckt om dat zy haere overwinninge, nae haere Ionckheyt, afmeet, en haere waerdigheyt nae de tegenſtrijdige genegentheyt van dees Ouder.
De bleeckheyt en vrolijckheyt zijn teyckens van vaſten en van boetveerdigheyt, als weſende twee ſonderlinge bewaerders van de Maeghdom.
De bloemen heeft zy op ’t hooft, om dat, gelijck de Poëten ſeggen, de Maeghdom niet anders is als een bloeme, diewelcke ſoo haeſt zy gepluckt is, al haer ſchoonheyt en aerdigheyt verlieſt.
Zy volght het Lammeken, om dat de Maeghdom ſeer prijſlijck is, wanneerſe de voetpaeden Christi naevolght, weſende dieſelve ’t voorbeeld van de oprechte ſuyverheyt, en ’t rechte Lammeken dat de ſonden des Werrelts wegh neemt.
De groene Weyde bediet de genoeghlijckheyt van het dertele leven, ’t welck als het gras begint en eyndight: Om dat het leven de vrucht van de waere genoeghſaemheydt niet by hem heeft, maer alleen een ſlechte ſchijn, die terſtont daer nae verdort en verdwijnt: welck leven, door de Maeghdom, met een dapper en vrolijck gemoed, met voeten getreden zijnde, doet, dat zy met vrolijckheyt op den Cyther ſpeelt.

Anders.

EEn Maeghdeken dat met beyde handen eenen Eenhoorn ſtreelt, om dat eenige Schrijvers verhaelen, dat dit Dier ſich niet laet handelen noch vangen, dan door een Maeghdelijcke hand.