had weggeworpen. Men had de bezetenheid en den dans der tarantulati als volks-bijgeloof, of zelfs als bedrog leeren kennen, en verwierp nu ook alle geloof aan den giftigen beet der tarantel-spin. Men had gezien, dat de Napolitaansche Lazzaroni zich door tarantels lieten bijten, in het openbaar, op de markten, om geld of voor wijn. Men had van hoffmann vernomen, dat hij er op zijne reistogten in de Abruzzen meerdere malen door was gebeten, zonder belangrijk nadeel. Men had,—wat sterker is—zich van notariële akten voorzien, ten bewijze, dat deze spin niet giftig is. Dit geschiedde bij gelegenheid eener weddingschap, waar één der partijen (waarschijnlijk een Engelschman) zich te Rome, ten overstaan van verscheidene getuigen en eenen notaris, in formâ door eene tarantula bijten liet, en zonder gevolg. Men had dus,—zoo zoude men meenen,—reeds bewijzen in overvloed voor de onschuld van dit dier. Geenszins, geachte lezers! men had hier nog al het een en ander vergeten of voorbijgezien, wat den natuuronderzoeker niet ontgaan mogt. Men had niet op de omstandigheden gelet. Men vergat, dat de tarantel voornamelijk in de groote hitte der hondsdagen te duchten is. Men vergat, dat er verscheidene variëteiten van deze spinsoort bestaan, de eene veel krachtiger dan de andere. Men zag voorbij, dat wanneer zij uit den wilden staat, in gevangenschap geraken, of wanneer ze van hare oorspronkelijke verblijfplaatsen naar andere oorden werden overgevoerd, ze grootendeels haar giftig vermogen verliezen. Doch genoeg, dit is mij, uit vele geschriften en vooral uit de eenvoudige mededeelingen, die voor eenige jaren op nieuw, door Dr. gazzo, uit Missola, bij Savona, gegeven zijn (Annales de thérapeutique, de toxicologie, etc. Février, 1845), duidelijk gebleken, dat de beet der tarantel-spin in der daad vrij belangrijke, ofschoon geene doodelijke gevolgen hebben kan. Eene vijfjarige praktijk in die streek van Italië, heeft aan gazzo, in den parings-tijd dezer spinsoort, verscheidene onomstootelijke voorbeelden daarvan bij de landlieden opgeleverd. Verwonding aan de onderste ledematen was daarbij de gewone omstandigheid, wanneer zij blootvoets op de graanakkers of in het veld zich aan onverwachte aanraking blootstelden van deze spin, die, naar men weet, tot de aardspinnen behoort.
