en zeide: "ik heb den daartoe bestemden tijd nog niet overschreden."
"Mogelijk, maar het is niet meer dan passend, dat men ook eenigermate denkt aan de belangen...."
"Ik heb alleen op de belangen van mijn cliënt acht te geven," antwoordde Kruse, en hij ging voort met dicteeren.
"De volgende zaak," riep de rechter, toen Kruse eindelijk klaar was.
De man met de leepoogen, die nog altijd op dezelfde plaats in den gang stond, sprong verschrikt op.
Zijne zaak zou voorkomen, hij had zijnen naam hooren noemen.
"Nu," riep de rechter op boozen toon uit. "Wie heeft de zaak in handen?"
"Advocaat Bogesen," luidde het antwoord.
"Maar Bogesen woont het Thing niet bij.... wie is zijn plaatsvervanger .... wie?"
De advocaat Kahrs, die volstrekt geen acht had geslagen op hetgeen er voorviel en die met een vriend aan het raam had staan praten, liep nu ijlings naar de tafel.
"Welke zaak is voor, Kruse?" fluisterde hij dezen toe.
"Ik zal het even op de lijst nazien," antwoordde deze zeer luid.
"Uilskuiken!" mompelde Kahrs bij zich zelf, hij draaide zich echter dadelijk eerbiedig naar den president toe, en dicteerde: voor den aanklager treedt de advocaat Bogesen op, die door den advocaat Kahrs vervangen wordt, welke verzoekt de zaak tot het volgende Thing te mogen uitstellen."
"En waarom?" vroeg de president op eenigszins scherpen toon.
"Wegens een getuigenverhoor," dicteerde Kahrs verder.
"Waar zal dat getuigenverhoor plaats hebben," vroeg hij op boosaardigen toon, want hij begreep heel goed, dat
