Pagina:Bosboom-Toussaint, De Alkmaarse wees enz. (1886).pdf/71

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

ker, veroordeeld tot eene vreeselijke doodstraf, en morgen, morgen zullen zij dat vonnis uitvoeren, zoo God en de Heilige Maagd ons niet bijstaan, en gij ons uwe hulp onthoudt of hierin geenen raad weet."

»De ongelukkige heeft dus eene misdaad bedreven?" sprak Jehan strak en somber.

»Geene misdaad, maar eene overtreding, een ongeluk dat die wreeden als misdaad straffen. Als gij weet, heeft hij dienst genomen in Italië, in het leger van Zijne Heiligheid den Paus. Beter scherpschutter dan hij was er niet aan te wijzen. Ook is hem dubbele soldij geboden door den kapitein Mont-Barrois, broeder van den Vicomte Mont-Barrois, die zijn kasteel heeft dicht bij Avignon, toen hij in diens compagnie overging; maar toen de veldtocht was afgeloopen, en André zijn gordel zoo wel gevuld zag met dubloenen, en zijn diensttijd uit was, gedacht hij mijner, vroeg zijn kapitein verlof, eer hij zijne verbintenis hernieuwde, en deelde hem oprecht mede wat hem naar Avi, gnon terugriep. De ridder Mont-Barrois was een goed heer; hij gaf hem zijne vrijheid om naar Frankrijk terug te keeren, hij gaf hem zelfs een brief van voorspraak mede aan u, om u te bewegen uw neef in goedheid aan te hooren, en een anderen aan zijn broeder den Vicomte, met aanbeveling om André eene plaats te geven bij zijne jacht. Met zijn vuurroer op schouder trok hij voort, over berg en dal, en tot in het bosch hier in den omtrek, dat aan den trotschen markies Des Anges toebehoort. Daar dacht mijn arme André niet aan, toen hij eene prachtige ree voor zich uit zag rennen. In lang had hij geen schot gedaan dan op bevel van anderen: dit schoone beest als proeve zijner bekwaamheid den Vicomte aan te bieden, scheen hem een goeden inval. Hij laadde zijn vuurroer, hij legde aan op het wild, maar achter hem hoort hij voetstappen van menschen; iemand roept hem de verguizende woorden toe: >Wilddief! strooper!" André aarzelt, zijne hand beeft, zijne oogen schemeren; wel drukt hij zijn schot af, maar het is met een ongewissen blik en eene onzekere hand, hij treft het dier niet, dat reeds is weggevlucht, maar een mensch, maar een man die nederstort, aan den arm getroffen, en die man is de markies Des Anges zelf; zijn jachtstoet is met hem; men maakt zich meester