tegelijk de begeerte van eene machtige partij in het land zou voldoen, door de eenigszins verslapte betrekking tot Engeland te versterken. Voor het familiebelang van den Stadhouder, als Prins van Oranje, beloofde een zoodanig huwelijk, zoo het kon tot stand gebracht worden, eere en aanwinst in macht; gesteund door Koningen, won het geslacht in vastheid en aanzien onder de Vorsten van Europa, en de stelling van het huis in Nederland won in kracht; gesteund door den invloed van Engelands Vorsten (men kon toen nog de rekening maken buiten Cromwell! want door dezen zouden de wettige Vorsten van Engeland zelve welhaast hulp, onderstand en toevlucht behoeven van de Prinsen van Oranje en het volk van Nederland); maar die verbintenis met Engeland had nog geene andere hechtheid dan hoop, zonder een vasten grond, om haar anker in te werpen. Het is zoo, Henriette-Maria had twee dochters, en in hare hoedanigheid van grootmoeder, had Maria de Medicis natuurlijk hare stem te geven bij het huwelijk dier prinsessen; maar of zij gehoord zou worden, en of Maria in oprechtheid haar invloed. zoo zij dien had, zou willen oefenen, dan wel of zij slechts somwijlen zulke verwachtingen liet doorschemeren, om den Prins en zijne gemalin te vleien, en zich hunne vriendschap en goedheden te waarborgen tijdens haar verblijf in Holland, dat was wat anders.
En van de Engelsche zijde was er nog niets gezegd of gedaan, dat de hoop vermeerderde, terwijl er veel gebeurd was, dat aan den invloed der Koningin deed twijfelen en, als wij zagen, zelfs hare ontvangst dáár twijfelachtig maakte.
Te vernemen dat Maria naar Engeland ging, en tegelijk haar de vernieuwing harer belofte te hooren doen, was dus voor de Prinses als een stap verder tot het gewenschte doel, en hare levendige verheelding stelde zich wellicht voor, dat de Koningin, na de berichten, heden uit Engeland ontvangen, meer stellige verzekeringen had te geven.
Zij had dus niet weinig spijt dat zij was opgestaan; want hare dochters en de andere dames hadden dit voorbeeld. moeten volgen, en schoon Maria nog gezeten was, viel een langer oponthoud dus staande ondoenlijk, en weer te gaan zitten zou den vroegeren onwil te zichtbaar verraden hebben; daarbij was dit
