— Stel den oceaan een dam, als hij zich bij fellen storm over het strand werpt, stel de vlam perk, als zij eens uitgebroken haar voedsel vraagt, en haar weg neemt zonder rede of oordeel! en zoo gij dat niet kunt, vraag dan ook niet van mij…
— Al wel, al wel, mijn schoone Jonker! maar gij weet doch zoo goed als ik, dat een Christenmensch zich niet gelijken mag bij woedende elementen, en luister — des schilders stem werd voller en ernstiger, hij stond op en legde zijne hand op den schouder van de l’Espine, die zitten bleef, — en luister! doe niet al te veel uw uiterste vermogen, om u dus in gloed te zetten voor mij; wij konstenaars die, lacy! de matte gezonkenheid kennen, die op overspanning volgt, wij verpijnen ons somtijds ook tot die valsche opwinding, daarmee we de echte bezieling der konst willen aanvullen, waar die ons gebreekt; zulk valsch vuur brengt slechte konst voort, als gij denken kunt, en wie het kent, onderscheidt het licht; ik bevinde u ietwat in denzelfden toestand van gemoed; ’t is mogelijk dat gij liefde voelt voor de jeugdige Vorstin, zij is levendig genoeg van aard en minnelijk te over van wezen; maar het is niet waar, dat de liefde u dus fel overmeestert als gij klaagt, en ik geloof veeleer dat gij te luider krijt, naarmate gij minder pijn voelt.
De Ridder scheen willens op te springen met een toornigen uitroep, maar plotseling hield hij zich in en zeide alleen, mat, neerslachtig, en werkelijk verbleekend:
— Het zij dan, gij hebt ons lot beslist: voor eere moeten wij schande kiezen, voor den ridderlijken weg, dien der list, in plaats van vreugde en geluk, winnen we licht smart en ellende. Ik zal Louise ontvoeren!
— Gij zult wijzer zijn; al schijnt gij nog zeer jong, in ervaring zijt gij rijp; bij ons te lande is een man van vijfentwintig jaar tot zijne meerderjarigheid gekomen, volkomen verantwoordelijk dus voor zijne daden; het eenvoudigste burgermeisje misleidt, rooft, of trouwt men hier niet zonder tegenstand, en zoo het geschiedt, wordt het met de uiterste rigueur in rechten vervolgd en gestraft, oordeel dus wat het zijn zoude zoo men zich iets dergelijks veroorloofde jegens eene koninklijke Prinsês wezende onder bescherming van den Prins van Oranje en van de Staten dezes lands! Gij zult dus uw goed verstand gebruiken
