of zij zal overal, waar zij verschijnt, eene fakkel van twist ontsteken…
— Ik gevoel de waarheid van dit gezegde, maar, ik wil tot die vernedering de hand niet leenen!
— Dat is ook onnoodig, ik alleen ben daartoe bekwaam genoeg, vooral daar zij zelve mij in de hand werkt; maar gij zoudt erger doen dan dit, zoo gij mij door uwe weerbarstigheid dwongt gebruik te maken tegen haar van alles wat ik weet op dezen oogenblik; daarom doe mijn wil, en ik lever u Diedrik onverlet in handen, ondanks de Koningin, de Prinses en Mevrouw de Sourdiac.
— Mevrouw de Sourdiac, herhaalde Honthorst verdrietig, moet die er nu ook nog bijkomen?
— Zij is er bij, dat verzeker ik u! gij weet doch van dat miniatuur in een zeker gebedenboek?
— Zeker! o, zeker! maar gij, die gezegd hebt in Lucienne d’Arcy belang te stellen, zult die intrige toch van haar hoofd helpen afweren?
— Zeker! Lucienne d’Arcy is mij zeer waard, en toch vind ik het niet kwaad, dat Mevrouw de Sourdiac beliefd wordt naar wensch in hare intrige, Mr. Diedrik heeft het boekje aangenomen van den page, die haar beloofd had, bij gebrek van den vermaarden schilder Honthorst, een zijner jeugdige leerlingen daartoe op te sporen. Het toeval deed hem Diedrik ontmoeten, en deze nam de hachelijke taak op zich.
— Hij volgde hierin mijn gevoelen; dus kon men verhinderen dat een ander die op zich neemt; maar hij kan natuurlijk de belofte niet volbrengen, al ware dat goed, en haar toorn zal vreeselijk zijn!
— Hij zelf kan het niet, maar hij wacht het van u.
— Van mij! dat ik die arme jonkvrouw in eenigen duisteren afgrond zou helpen storten?
— Indien iemand hier Lucienne beschermen moet, ben ik het die haar bemin als… eene zuster, en die Mevrouw de Sourdiac minacht als eene booze intrigante; maar, bij alles wat mij dierbaar is, zweer ik, bij mijne liefde voor Louise van Bohemen, dit kan haar leed noch oneere brengen, en zal alleen uitvallen tot schade en beschaming van Mevrouw de Sourdiac of anderen, die zulke les wel verdiend hebben…
