doorreize door Nederland heeft bezocht, waar hij uw talent grootelijks heeft geroemd en de verdiensten van uw persoon niet minder heeft geprezen.
Honthorst boog zich verrast en gevleid.
— Maar gij kent ook de Engelsche taal, vervolgde Maria vleiend.
— Een weinig, natuurlijk gevolg van mijn verblijf te Londen. Waar gij een groot werk hebt volbracht voor den Koning en zijne gemalin, mijne wellieve dochter.
— Ja, eene schilderij vertoonende in mythologische voorstelling Hunne Majesteiten Karel I, de Koningin Henriette, en Zijne Genade den Hertog van Buckingham, een voortreffelijk liefhebher en voorstander der konsten; ook heb ik wijlen Zijne Genade in dat mythologisch tafereel voorgesteld als Mercurius, de vrije konsten opleidende…
— Een belangrijk werk, overwaar! en dat uitnemend gelukt moet wezen.
— Ook uitnemend beloond, voegde Honthorst er bij, er is mij voor betaald dertig duizend gulden, en als gifte boven dien prijs ontving ik nog van Hunne Majesteiten een prachtig zilveren tafelservies, en een uitnemend Engelsch rijpaard van den edelmoedigen Hertog.
— Maar gij vergeet nog een ander loon, dat gij u toen hebt gewonnen.
Honthorst zag haar vragend aan.
— De volkomene hoogachting en ’t volle vertrouwen van mijn schoonzoon en zijne gemalin! zoo zelfs, dat ik op hunne aanprijzing mij met gerustheid aan u vertrouwe in eene zaak, die van ’t uiterste gewicht kan zijn.
— Ik luister, Mevrouw! sprak de schilder, gerust dat hij nu de eenige toehoorder was die verstond.
— Lees eerst, en zij gaf hem een klein biljet; gij ziet dat ik op uwe kennis van de Engelsche taal rekende; niemand van mijn gevolg verstaat het, en ware dat, ik zou er niemand de lezing van gunnen.
— ’t Is van de hand Zijner Majesteit van Engeland zelf!
— Ja, dat zie ik, van het overige rade ik niets!
Honthorst las, maar veranderde van kleur onder ’t lezen.
