zijner kinderen, haar voorsloeg nog eenmaal voor het laatst als vrije jonkvrouwen hem te vergezellen op een zeereisje naar Algiers, dat onder de hand zijner Fransche veroveraars hervormingen onderging, die even behaaglijk als merkwaardig moesten zijn om gade te slaan.
De schoone tweelingen wenschten niets beter, te meer daar zij op die wijze gemakkelijk zelve de keuze konden doen van eenige Fransche toiletbehoeften en kleederdracht, waaraan zij de voorkeur gaven boven wat van Engelsche weelde tot haar kwam. Na de terugkomst echter van die reize veranderde geheel de wijze van zijn der jonge dames. Peppa behandelde Matteo zoo vreemd als dat tegenover een huisgenoot en een verloofde mogelijk was, en Magallon deed haar trotschen geliefde lijden onder luimen van koelheid en norschheid, als hij vroeger nooit in haar had kunnen verwachten. Matteo leed en verdroeg dit met het geduld en de smartelijke bitterheid van een, die met lijden en ongeluk is vertrouwd; de Grieksche jongeling daarentegen met ongeduld en met argwaan. De vader zag die botsingen met smart en met zorg, maar hij begreep niets. Hij begreep niet, wat zijne levendige, lachende kinderen plotseling in grillige en morrende jonkvrouwen had omgetooverd, niet waarom deze lieven en zachten juist luimig en hard waren geworden tegen hen, die het meest aanspraak schenen te hebben op hare liefde; de goede scheepskapitein had een natuurlijk gezond verstand voor het dagelijksch leven, maar om in te dringen in de fijne schakeeringen van het vrouwelijk hart en te doorgronden wat er liggen kon achter de grillen die hij zag, en waarvoor hij geen beteren naam wist, dat ging boven zijn vermogen, dat was hem niet gegeven. De waarheid is, dat de twintig dagen die de lieve meisjes bij hare terugkomst uit Afrika hadden moeten doorbrengen in de verplichte opsluiting van het pesthospitaal — hoe schijbaar eentonig ook en waarvan de vader in zijne zeetermen zou gezegd hebben »niets gepasseerd" — rijk waren geweest in gebeurtenissen en gewaar-
