natie, mijne schande, mijne dwaasheid blootleggen!” riep zij smartelijk. »O, mijn God! mijn God! hoe zwaar straft Gij mijne lichtzinnigheid.” Toen hernam zij bedaard: »Ik moest Wyatt bijstaan, hij had recht hulp van mij te eischen; ik mocht hem niet verraden, want… hij was mijn gemaal!”
Een schelle kreet van verbazing deed haar omzien. Chandos, dien zij nu eerst bemerkte, trad op haar toe. Hem ziende, gaf zij een gil,. en zij zoude nedergevallen zijn, indien men haar niet op eene zitplaats geholpen had.
»Arabella, dat alles kan geen waarheid zijn! Mylords, gelooft haar niet, zij is krankzinnig!” riep Courtenay, met sidderende stem, »mijne arme, ongelukkige zuster!”
»Neen, Eduard, ik was het, toen ik mij aan dien vreeselijken geweldenaar verbond. Maar ik was toen een onnadenkend kind, dat hij beheerschte door… doch neen! ik heb hem vergiffenis geschonken… Mylord voorzitter, ziehier mijne huwelijksakte: de vreeselijke huwelijksakte, die mij de keten aanlegde, welke ik nu reeds vijftien jaren torsch! Zie dan toch de bewijzen in voor de onschuld van mijn broeder!”
De voorzitter sloeg een blik in de akte; op eens trilde zijne vingers zichtbaar; hij werd doodsbleek, boog zich voorover en riep uit: »God wil het! … Die bewijzen zijn echt!” Dat was zoo goed, als den Graaf onschuldig te verklaren; ook ontbond hij spoedig daarop met bevende stem het gerechtshof, en verliet de zaal zoo snel als zijn weifelende en onzekere gang het hem toeliet; er moest eene zonderlinge omkeering in dien anders onwrikbaren man hebben plaats gehad!
Ook hij boette nu eene vroegere schuld. Vóór vijftien jaren had Pater Steven Gardiner zich laten omkoopen, om een ridder met een meisje in den echt te verbinden, zonder naar eenige bijzonderheden te vragen. Hij had geweten dat men dat meisje misleidde. De namen waren hem ontgaan na zoovele jaren van allerlei beslommering, en het gansche voorval had hij vergeten onder duizendern staatsbezigheden en kuiperijen. En nu gebeurde het, dat hetzelfde meisje het middel werd om een ontwerp in duigen te werpen, waaraan hij zoo langen tijd, zoo onafgebroken, met inspanning van alle krachten had gearbeid. — Die huwelijksakte was van zijne hand!
