»En toch,” ging de prinses voort, »heb ik niet één stap gedaan, waarover zij zich kan beklagen, of die hare handelwijze rechtvaardigt. Ik heb mijne spaarpenningen besteed om haar met een deftig gevolg tegemoet te gaan, bij haar zegevierenden tocht naar de hoofdstad; ik was eene der eersten van hare grooten, die haar de volkomenste onderwerping ging betuigen, doch een stug: — Ik wenschte dat gij goed katholiek waart en een koel bevel om niet in hare tegenwoordigheid te verschijnen, was alles wat ik verkreeg; daarop werd mij bij de plechtigheid harer kroning eene plaats aangewezen, verre beneden die, waarop ik recht had, wat mij toen reeds een noodlottig voorspel scheen van hetgeen er volgen moest. Den omtrek van dit. verblijf bevolkt zij met hare spionnen, die mij in de onschuldigste handeling belemmeren en mijne onmacht bespotten. Ik geloof dat het dit is, wat mijne vorige vrienden belet mij te komen bezoeken. Ik ten minste ondervond de waarheid niet van de latijnsche spreuk: Aversos soliti componere amicos (de tegenspoeden vereenigen ware vrienden), want de mijne hebben mij allen verlaten; slechts u alleen, mijn getrouwste konden zij niet afschrikken.” En hem de hand reikende, sprak zij teeder: »Hoe goed, dat gij in den avond komt, maar weet ge wel dat het eene roekelooze vermetelheid is, dit heimelijk bezoek? Hoe zoude de koningin het opnemen als zij het eens vernam?”
»Zij zoude er zich zeker niet weinig over ergeren, dat ik hare verstooten zuster eerder mijne hulde durfde brengen dan haar zelve!”
»Hoe moet ik dit verstaan? Gij zijt immers reeds ten hove geweest?”
»Dat is het juist wat ik niet wilde. Het was immers uw wensch dat mijn eerste bezoek u gelden mocht? Gij ziet dien letterlijk vervuld, Mylady! Gisteren in den avond verliet ik den Tower omhelsde vluchtig mijne zuster, liet door haren huisarts dien ik vertrouwen kan, op Whitehall eene plotselinge ongesteldheid voorwenden, vermomde mij, steeg te paard en reed met Staunton hier heen — met die voorzorg evenwel, dat ik, toen het dag werd, een omweg door een paar dorpen nam, om niemand op het denkbeeld te brengen, dat twee mannen u gingen zien. Als
