Sixtus V een vergeten monnik gebleven. Gelegenheid is voor het talent wat eene zonnige lente voor den bladknop is.
Evenzeer was Arabella’s gezelschapszaal het onzijdig grondgebied, waarop allen die er toegang vonden, openbare of bijzondere veeten ter zijde stelden, want de schoone Lady weerde twist en onvoegzamen toorn met blikken en fijnen spot af. Courtenay was van dit alles nog onbewust; ook had zijne zuster, om zijne terugkomst, zoo als zij zich uitdrukte, eens recht te genieten, den zwerm harer gewone bezoekers voor eenigen tijd van zich verwijderd; alleen Chandos, die baar werkelijk beminde, was den vorigen dag, ongeacht deze beperking, tot haar doorgedrongen om een ongestoord gesprek met haar te hebben, waarvan wij den inhoud en de uitkomst gissen. Hij had tevens een bezoek bij haar broeder willen afleggen en was daarom door haar in het geheim van diens afwezigheid ingewijd.
Ofschoon, naar het uiterlijke te oordeelen, Arabella’s leven aan een frisschen bloemkrans gelijk scheen, waaraan elke dag eene versche roos toevoegde, zoo was toch, hoewel voor haar alleen voelbaar, hulst noch brandnetel er in gespaard. Zoo was het haar eene grieve dat zij nooit aan het hof was toe gelaten of door eenig lid der koninklijke familie ontvangen — behalve door de koningin-weduwe, na haar huwelijk met Thomas Seymour — hoewel rang en geboorte haar op die onderscheiding aanspraak gaven; zoo had zij andere krenkingen te verduren, als een gevolg van hare levenswijze, welke te zeer afweek van de gewone uiterlijke ingetogenheid der vrouwen uit die eeuw, om niet door een stilzwijgende afkeuring te worden gegispt. Ook had er in hare vroege jeugd een voorval plaats gevonden, dat haar later leven heimelijk vergiftigde en waarvan zij den geweldig drukkenden last eerst recht gevoelde bij de waarachtige liefde, die Chandos haar inboezemde, en bij zijn aanhouden om die beantwoord te zien. Zij zelve had een onomstootelijken hinderpaal tusschen hem en haar opgericht: — zij was gehuwd!
Op een somberen avond, slechts van eene vrouwen op verren afstand van een heiduk vergezeld, had zij zich naar de kerk der Westminster-abdij begeven. Daar, voor een beeld der Moeder
