groote ſtukken gouds aen d'inwoonders, van welke d'overvloed hadden in haer beeken, wiens ſanden goud wentelden. Voorts beduiden ze: hoe, een halve dag reiſens hooger aen, meer en grooter brokken in zaevelachtige aerde gevonden wierden. Weshalven Luxanus met eenig volk derwaerds reiſt. Nooyt vermaekelijker boſſchaedjen en blijder beemden, als door welke derwaerds trok. Her afgemaeide gras voor de paerden wieſch in vier dagen op de bergen hoger dan de langſte terwe. [1]Colonus, niet ſonder groote ſchat weder gekeert na Iſabella, begaf ſich eerlang mer drie jagten ter zee, om nieuwe kuſten te ontdekken. De toeleg gelukte. Hy geraeckt dan voor Jamaica, alwaer de eilanders een vinnige kanswaegden, ten einde 't landen beletten; doch overwonnen, namen d'aengebooden vriendſchap der Spanjaerden aen. Zedert kreeg hy Cuba in’t geſieht, lanx welkers ſtranden ſoo lang voer, tot bemerkte een eiland te zijn: eindelijk uitgeſtapt binnen een diepe haven, aen den mond met twee hooge rotſen beſet, vond twee kleine hutjens en overvloedig viſch, nevens twee achtvoetige ſlangen, tegen ’t vuur aen houte ſpitten braeden. Nergens kond’ hy menſchen vernemen. 't Volk met de gebraede viſch verſaedigt liep na het naeſt gelegen boſch, alwaer aen de takken ontelbaere ſlangen by dunne touwen ſlingerden, ſommige waeren de bekken toegebonden, andere de tanden en tong uitgeſcheurt. Terwijl dieper voortgaen, beſchouwen ſchielijk omtrend ſeventig mannen op de top van een hooge rotze. De Spanjaerden wenkten en booden geſchenken aen; doch vergeefs. Een eindelijk quam ſchoor-voetende af: tot welken Didacus Colonus (in d'eerſte togt by d'ammirael gedean‚ van het eiland Guanabaini, dicht onder Cuba gelegen, na Spanje vervoert) toe-riep: ſy behoefden niet te vreeſen: haer ſoud geen leed geſchieden. Aldus bericht komen gelijkelijk af: maeken
- ↑ begeeft zich ter zee, om nieuwe landen te ontdekken.
