Deze pagina is proefgelezen
(Is ’t niet voor het daaglijksch brood,
’t Is om ’t brood des levens,
Dat slechts de arbeid klein en groot
Schenkt met vreugde tevens!)
Wil ik, onvermoeid en trouw,
Kleine kruisjes dragen,
Die mij God óók schenken wou
In Zijn welbehagen.
’t Is om ’t brood des levens,
Dat slechts de arbeid klein en groot
Schenkt met vreugde tevens!)
Wil ik, onvermoeid en trouw,
Kleine kruisjes dragen,
Die mij God óók schenken wou
In Zijn welbehagen.
Wat mij toch daar buiten grief
In ’t aandoenlijk harte.
Immers bij ons huislijk lief
Bloeit weer troost voor smarte.
Wat me ook treurig tegenviel
In deze aardsche dreven,
Niet de reinste droom der ziel,
’t Zoet van ’t huislijk leven!
Niet de weelde en ’t rijk genot
Dat uit kinderoogen
Straalt – ten trooste in ’t menschenlot,
Vrede, zegen, licht van God,
Glimlach uit den Hoogen!
In ’t aandoenlijk harte.
Immers bij ons huislijk lief
Bloeit weer troost voor smarte.
Wat me ook treurig tegenviel
In deze aardsche dreven,
Niet de reinste droom der ziel,
’t Zoet van ’t huislijk leven!
Niet de weelde en ’t rijk genot
Dat uit kinderoogen
Straalt – ten trooste in ’t menschenlot,
Vrede, zegen, licht van God,
Glimlach uit den Hoogen!
D. 1857
DE FEESTDAG
Dat u een feestdag sticht’ en sterk’,
Vriend, tot uw daaglijsche werk!
Zijn heil, zijn licht, zijn rust en zoet
Schenke u een frisschen moed.
Verspil in uitgelaten vreugd
Uw sterkte noch uw jeugd.
Nieuw rijze uw kracht ter eer van God.
Uit matig feestgenot!
Vriend, tot uw daaglijsche werk!
Zijn heil, zijn licht, zijn rust en zoet
Schenke u een frisschen moed.
Verspil in uitgelaten vreugd
Uw sterkte noch uw jeugd.
Nieuw rijze uw kracht ter eer van God.
Uit matig feestgenot!
(Gevolgd.)
