Pagina:De dichtwerken van P.A. de Génestet.pdf/360

Vraag toch maar rond! Men bijt en strijdt,
 Door liefde alleen gedreven.
Neen, staar mij niet zo spottend aan,
 Wien broeders hardheid griefde;
Het komt op ’t recht begrip maar aan,
 Het recht begrip der liefde!

De liefde doet den naaste leed,
 Dat ’s tot zijn best, beweert ze;
De liefde is hard, is scherp, is wreed,
 Dat is juist liefde, leert ze.
De liefde zegt ook geestigheên,
 Die de arme zielen plagen,
Maar ’t is tot het nut van ’t algemeen,
 En niet uit zelfbehagen!

Daar ze in de waarheid zich verblijdt,
 Zoo is ze, allicht eens, aardig!
Doch scheldt u noô een foutje kwijt:
 De liefde is niet lichtvaardig!
Zij ringeloort, zij kritizeert
 De stumperds naar den geeste,
En staaft hun wat de Apostel leert
 En toont: Ik ben de meeste!

Haar mantel – gaf zij u present,
 Lichtzinnige Legende!
Zij maakt de Waarheid thans bekend,
 Zij vilt de naakte ellende!
En mocht ze – uit zwakheid – in een vrind
 Nog soms een feil verhelen,
Straks toont ze weer hoe trouw zij mint
 Hun, die haar ’t snoodst vervelen!

De Liefde dient: zij dient, als ’t moet....
 Ook klappen toe en vegen!
Desnoods vermoordt ze een zwakken bloed,
 Der maatschappij tot zegen!