den, wier lijnvormige slippen maken, dat zij licht voor kleine gebladerde zijtakjes aangezien worden. Het blaaskruid drijft geheel vrij in het water en is niet in den bodem bevestigd; ja het bezit in het geheel geene wortels. Reeds deze eigenschap, die bij waterplanten, met uitzondering der laag ontwikkelde wieren, tot de hooge zeldzaamheden behoort, wijst ons er op, dat hare voeding op een eenigszins andere wijze moet geschieden dan bij gewone slootplanten.
Een afzonderlijk blaasje, met een loupe beschouwd, gelijkt merkwaardig sterk op een of andere soort dier kleine zoetwaterkreeftjes, die in de slooten, waarin het blaaskruid leeft uiterst menigvuldig voorkomen. Slechts is het veel grooter dan de meeste soorten dezer diertjes. Evenals deze heeft het blaasje aan zijn vooreinde een paar vertakte sprieten, die te zamen met eenige haren een trechtervormige ruimte omhullen, wier wijdste opening van het blaasje afgekeerd is, terwijl aan haar top zich de eenige ingang bevindt.
Fig. 72._p217_afb72.png)
Een afzonderlijk blaasje van het blaaskruid, sterk vergroot.
Deze ingang is door een ongekleurde, doorschijnende klep gesloten, welke zich naar binnen kan openen, wanneer tegen haar gedrukt wordt, doch die, als door een elastische kracht gedreven, zich terstond weer sluit, wanneer de drukking aan de buitenzijde ophoudt. Deze blaasjes vormen dus een nog verderfelijker en zekerder werkenden val voor kleine waterdiertjes, dan de bladen van Drosera voor landdieren. Komt toch zulk een diertje in de trechtervormige ruimte, zoo kan het slechts óf geheel omkeeren, óf aan de opening van het blaasje komen. De klep is zoo doorschijnend, dat zij wellicht door de diertjes in 't geheel niet gezien wordt; de minste drukking is voldoende om haar te openen. Zwemt het diertje er tegen aan, zoo opent zij zich, doch ter nauwernood is zij door den ingang van het blaasje gekomen, of de klep, nu niet langer gedrukt, sluit
