3.
Zijn’ troon omringt een glansrijk licht,
Te schittrend voor onz’ oogen;
Zelfs Englen dekken ’t aangezigt.
Aanbiddend neêrgebogen:
Der heemlen boog omvat Hem niet,
Hij is onzigtbaar, ’t schepsel ziet
Hem enkel in zijn werken.
4.
Waar waren wij, had zijne kracht
Ons niet gevormd ten leven?
Hij kent ons, kent al ’t geen zijn magt
Ooit aanzijn heeft gegeven:
Bij Hem is wijsheid en verstand,
Bij Hem is sterkte; zijne hand
Omspant en aard en hemel.
5.
Hij is, hoe ver Hij schijnen moog,
Nabij, waar w’ ons bewegen;
Geen nacht bedekt ons voor zijn oog,
Hij ziet al wat wij plegen:
Voor Hem verbergt geen duisternis;
De kiem zelfs der gedachten is
Niet voor zijn oog verborgen.
6.
Wie, buiten U, zal voor den val
Deez’ aard, o God! behoeden?
Wie, buiten U, dit gansch heelal
Altegenwoordig voeden?
Gij slaat de gansche schepping ga’
Gij zijt barmhartig, vol gena’.
Een vader, een ontfermer.
