7.
Ja, zijn verbond staat eeuwig vast,
Zoo staat geen berg, geen rots;
En toeft Hij al, Hij kent zijn’ tijd,
Hij komt, Hij komt gewis.
Van de SCHEPPING en VOORZIENIGHEID.
XIV.
LOF DES SCHEPPERS.
1.
O eindelooze Majesteit!
W’aanbidden uwe heerlijkheid,
Zoo groot, als onbegonnen!
Zijt Gij bedekt voor ’t sterflijk oog,
Uw naam gloeit aan den hemelboog
In duizend, duizend zonnen.
O hemel, aarde, zee! hoe luid
Roept gij uws Scheppers glorie uit!
In u zien Hem onz’ oogen:
Gij meldt een wijsheid, die niet feilt,
Een liefde, die geen Engel peilt,
Een eeuwig alvermogen.
2.
Wie bragt, o licht! op ’t enkel woord,
„Wees!” u uit zijne schatten voort,
Toen Gij nog waart verborgen?
O zon! wie teekend’ u het spoor
Door d’ongemeten ruimte voor,
En roept u elken morgen?
