5.
Nog spreekt uw almagt: „Er zij licht!"
En nacht en duisternisse zwicht
In onze donkre harten,
En onder eenen tranenvloed,
Dien ’t waar berouw ons weenen doet,
Kiemt ons geluk uit smarten.
Dan zien w’ in Jezus, onzen Heer,
In U den lieven Vader weêr,
Die alles heeft vergeven;
En ons, door U ter deugd bereid,
Door deze zigtbre schepping leidt
Tot een onsterflijk leven.
6.
Hoe blinkt in bloem, in gras, in kruid,
Dan een weldadig’ almagt uit,
Waarop wij veilig bouwen!
Hoe blinkt ons dan in zon en maan
En starren loutr’ ontferming aan,
Die uitlokt tot vertrouwen!
Gij houdt wat G’eenmaal schiept in stand,
En laat de werken uwer hand,
Oneindige! niet zinken.
Ook wij, een prooi des diepsten noods,
Zien uit het lage stof des doods,
Een eedler schepping blinken.
7.
Hoe heerlijk zijn uw werken, Heer!
U dank’, U loov’, U prijz’, U eer’,
Wat is, wat was of worde!
Gij schept uit lijden hemelvreugd,
Uit zond’ een’ hooger’ trap van deugd,
En uit verwarring orde.
