Een zoon beschouwt zijns vaders magt,
Zijn’ rijkdom, wijsheid, lield’ en pracht,
Met oogen nooit verzadigd;
Hoe scherp beluistert hij die stem,
Die van zijn’ vader spreekt tot hem,
Zijns vaders eer verdadigt.
6.
Als wij in droom of waterval,
In zee, in storm, bij rots of dal
Gods majesteit bewondren,
Dan zwelt een traan in ’t kinderoog;
Ja, moedig hooren wij omhoog
Den God der eere dondren.
Is Hij een God, die ons behoedt,
Maar elken vijand vlugten doet
Als golven voor de winden;
Dan is Hij ’t ook, aan wien w’ in nood,
Ook in den strijd met hel en dood,
Een rots der eeuwen vinden.
7.
Vertoont ons worm, en rups, en mier,
En vlieg, en mug, ja ’t kleinste dier
Zijn wijz’ on goede wetten,
Dan stremt ons onze kleinheid niet,
Om ons vertrouwen, bij verdriet
En leed, op Hem te zetten.
In Jezus Christus zijn wij groot,
Hij Midlaar, ’s Vaders Troongenoot,
Verhoogd’ ons tot zijn leden:
Zou God, daar Hij zijn’ Zoon bemint,
Aan hun, die Hij in Hem bemint,
Zijn’ rijkdom niet besteden?
