briek en werkplaats de school der prostitutie maakt. Waarom, vraagt iemand, wanneer de meisjes toch gedwongen worden zich te prostitueeren om werk te krijgen, zouden zij niet liever zich verkoopen en niet werken? De Winne verhaalt er van in zijn Arm Vlaanderen en het verslag der Weener enquête is er vol van. "Ik ben ontslagen en kan niets verdienen", verklaarde een metaalwerkster, "omdat ik niet wilde wat de patroon wilde." "De arbeidsters die inschikkelijk zijn," getuigde een experte uit de bloemen- en veerenindustrie, „hebben de voorkeur." En eene uit de boekbinderij: "wanneer de meisjes bij ons weggaan, dan vervallen ze meestal tot de soort van dames zooals er zooveel in Weenen loopen. Mijnheer is zelf getrouwd en heeft kinderen maar hij scheldt iedere vrouw die hij niet krijgen kan voor slet en vuilik." (Blz. 85, 73, 28).
Niet altijd is het de patroon alleen die in eigen persoon ook dit bezit van de bezitloozen rooft; op zijn voorbeeld volgen hem dikwijls zijn ondergeschikten die een deel uitoefenen van zijn gezag en ook hun deel eischen van zijn profijt.
