gingen aan den tekst, die de aanwezigheid van juist die kopie in die aflevering ten zeerste toejuichten ...
Onder welke wettelijke termen de opzettelijke beschikking door een redaktie over niet voor haar bestemde bijdragen valt, zal iedere jurist—Mr. P. Tideman b.v.—stellig zonder eenige moeite weten te zeggen; en niet gaarne zouden wij verzekeren dat hij de vinding bewonderen zal volgens welke niet de klaarblijkelijke en bekende bedoeling van de auteurs voor de bestemming beslissend was, maar de omstandigheid dat inderdaad (en ongelukkig genoeg) op dat oogenblik geen andere „Nieuwe Gids" bestond dan het tijdschrift waarin zij niet wilden schrijven. Met dat al, schijnt evenwel het voeren van de verdediging: er was nu eenmaal geen ander tijdschrift van dien naam, de bewering te wettigen dat indien de student Tideman, door de fraaie letteren (om studentikoos te blijven spreken) uitgekotst, eens niet zich aan de advokatuur had mogen wijden, hij zijn carrière zou zijn misgeloopen.
En nog was dit niet alles wat de aanstaande pleitbezorger te zeggen had over deze zaak, de eerste en ongetwijfeld ook de slechtste welke ooit aan hem is toevertrouwd.
- Dat de heeren Van Deyssel en Van Looy —leest men verder—hunne kopie niet wenschten afgedrukt te zien in het milieu van dezen
109
