Deze pagina is proefgelezen
'k Mag zitten waar ik zitten wille:
het kruid is dwee, de locht is stille.
het kruid is dwee, de locht is stille.
Maar stooten doet de zonneschicht
mij, dóór end dóór de lijfsgewanden,
't geweld, dat in de hemelpanden
geboren en geborgen ligt;
het doet me een' vreemde deugd: in de âren
gevoele ik vochtig vier mij varen!
mij, dóór end dóór de lijfsgewanden,
't geweld, dat in de hemelpanden
geboren en geborgen ligt;
het doet me een' vreemde deugd: in de âren
gevoele ik vochtig vier mij varen!
8/1/'97.
