Pagina:Gezelle, Rijmsnoer om en om het jaar (1897).pdf/301

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

VERTIJLOOSHEID


VERTIJLOOS, al den dag,
en zie 'k, in 't nauw gesteken,
geen' blijden zonnengang
de duistere wolken breken;
  en zie 'k noch bol noch boom,
  noch hout noch iet dat groent
  en, met den kwaden dag,
  mijn' kwaden zin verzoent!

Het wintert, zonder ijs
of sneeuw! Ach, of het snerpen
des Noordens nog een' sneê
mij liete in 't water scherpen,
  dat stijfgeworden ligt
  en glad!... Wach arme, 't stinkt,
  van 't smoorend smokkelweêr,
  dat zon noch mane 'n dwingt!

'k Wille uit en blijde zijn!
Ach, blijde zijn leert even
dat schier gestorven was
weêr daden doen leven!...