173
dag gewaar worden; dan is het volstrekt geen zeldzaamheid, de helft van de bladeren van een plantje met eten bezig te zien. Soms hebben twee bladeren van het zelfde plantje één libel of één vlinder te pakken; die heeft bij zijn pogingen, om los te raken van die doodelijke kleefstof, waaraan zijn pooten bleven hangen, met een vleugel een tweede blaadje geraakt; dát begon dadelijk te werken en zoo kreeg het ongelukkige insect twee moordenaars in plaats van één.
Eéns bij een poeltje, een eindje ten noorden van Hilversum, heb ik een kleine libel zien vangen door de bladeren van twee verschillende plantjes, die natuurlijk vlak naast elkander stonden.
Het diertje raakte met zijn ééne vleugeltje en twee pooten verward in de kleefdraden, maar spartelde zoo hevig, dat zijn andere vleugeltje telkens tegen de bladeren van het naastbijliggend plantje trilde. Ik dacht, dat de zonnedauw het moest opgeven; daar raakte de vrije vleugel beklemd tusschen de steeltjes van het tweede plantje, dat zeer veel gom afscheidde. Een oogenblik was het diertje geheel bewegingloos; toen begon het weer te trekken en te rukken, maar binnen vijf minuten waren nog een paar pootjes gevangen; een paar uur later sloten de beide blaadjes, elk om een deel van de libel.
Nu moet ge niet denken, dat elk gomknopje moet aangeraakt worden, om te veroorzaken, dat het zich naar binnen buigt. Neen, het vreemde van het geval is, dat er een soort van telegraaftoestel in de droserablaadjes schijnt verborgen te zijn; want, raakt men de kleinere, binnenste, gesteelde knopjes van zoo'n blaadje aan, dan wordt er dadelijk naar de buitenste aan de rand geseind: "kom te hulp, er is buit!"
Al houdt de aanraking in 't midden op, doordat het insect ontsnapt, of gij uw penseeltje terugtrekt, de buitensteeltjes krommen zich toch door; maar is er niets te bikken, dan
