240
zijn zin moest aannemen, en zijn pogingen om vaste grond onder zijn kronkels te krijgen, er ook het hunne toe bijgedragen. Zijn laatste kikkerbilletjes, die anders zoo licht verteerbaar zijn, zooals de Franschen beweren, zijn hem leelijk opgebroken.
Of wij nu ook niet eens op de slangenjacht zullen gaan? Laten we dat niet opzettelijk doen, dat kon ons de heele namiddag kosten. Wel geloof ik, dat wij nog een paar slangen machtig zouden worden, maar wat er dan mee te doen? Op spiritus zetten vind ik jammer van die ongevaarlijke en interressante dieren. En voor een terrarium is zoo'n groote slang moeilijk te gebruiken, of het moest een glazenkast van belang zijn. Als het een beetje zonnig is, schuifelt hij de heele dag en de avond er bij tusschen het mos en de planten door, en knakt zoo alles wat er in groeit.
De volwassen ringslang hoort in een droog terrarium thuis. In de zomervacantie van het vorig jaar heb ik hier, bij Muiden, maar aan de andere kant van het slot, een flinke ringslang gevangen. Die hebben we op school in het droog terrarium gezet, met een stuk of wat hagedissen en een paar hazelwormen tot gezelschap, en zoo nu en dan een kikker, die evenwel steeds spoorloos verdween.
Die slang scheen het ons volstrekt niet kwalijk te nemen, dat hij zoo maar ongevraagd van 't veen naar de zandgrond werd verplaatst. Hij koos zich in 't terrarium dadelijk een plaatsje in 't zonnigste hoekje tusschen rendiermos en keisteenen, en ging alleen van tijd tot tijd een bad nemen in het zinken bakje, dat een hoek vulde.
We hebben van dat beestje heel wat plezier gehad; vooral omdat hij in zijn geriefelijke woning zoo geheel op zijn gemak was. In 't eerst was de reuk, die het beest verspreidde, wanneer we hem in zijn rust stoorden, onverdraaglijk. Maar die hebbelijkheid wende hij zich al spoedig af. Hij werd zoo mak, dat hij zich met de hand liet grijpen, zonder te
