Pagina:Heimans&Thijsse1896DoorHetRietland1stEdition.djvu/50

Uit Wikisource
Deze pagina is gevalideerd

32

gedeelte bij die ringen kunt ge een kras in een vensterruit maken.

Snijdt ge de stengel bij zoo'n ring door, dan ziet ge, dat hij zelf hol is, maar bij de ringen telkens een klein eindje dichtgegroeid met een dun doch hard vloertje.

Nu snijden we stukken van verschillende lengte, die telkens door zoo'n vloertje gesloten zijn. Daar kun je dan in blazen net als in de pijp van een sleutel en door telkens te probeeren en bij kleine stukjes tegelijk af te snijden krijgt ge een verzameling van pijpjes van verschillende lengte uit welks tonen een welwillend toehoorder do re mi fa sol enz, kan opmaken. Hoe ge nu met een paar dunne plankjes en wat touw de noodige stevigheid aan uw muziekinstrument kunt geven, behoef ik niet nader uiteen te zetten. Dat zal u zooveel moeite en geduld niet kosten.

Een mirliton te maken is makkelijker. Snij een stuk stengel zoo, dat één eind gesloten blijft, dan kunt ge aan het andere eind zien, dat de stengel van binnen geheel bekleed is met een dun vlies. Nu komt het er alleen maar op aan, een reep van den harden stengel zòo voorzichtig eraf te lichten, dat het vliesje ongedeerd blijft. Daarop kunnen dan beeldige liedjes geblazen worden.

Die ringen en vloertjes in het riet — knoopen worden ze genoemd — komen ook mooi te pas, als ge pijlen snijdt. Doet ge dat zoo, dat juist zoo'n knoop aan het eind komt, dan behoeft ge nooit bang te zijn, dat ge bij het aftrekken de pijl ineenknijpt, of dat het boogkoord erin doordringt en hem doet splijten.

Als er geen knoopen in de rietstengel waren, dan zou hij heel wat minder stevig zijn, hij zou gemakkelijk lengtebarsten krijgen en bij een eenigszins sterke wind dadelijk knakken.

Die slootkantplanten moeten wat een moeite doen om op