Pagina:Heimans&Thijsse1896DoorHetRietland1stEdition.djvu/99

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

77

Als ge dat onderaan beetpakt, kunt ge het onmogelijk loodrecht houden. Neem het nu echter aan beide einden vast en draai het zonder te scheuren in elkander, juist zooals iemand doet, die een doek uitwringt. Laat ge het los, dan blijven eenige krinkels erin zitten en de zoo vervormde reep papier kan dan gemakkelijk loodrecht gehouden worden, ja, als ge er tegen blaast, buigt hij wel om, maar onmiddellijk herneemt hij zijn loodrechte stand weder.

Als er een rukwind door de lischdodden vaart, dan buigen alle bladeren ook geheel door; hun toppen raken zelfs soms de golven; doch is de windstoot voorbij, dan staan alle weer kaarsrecht en wat het meeste waard is—ongeschonden. Als de wind de waterplanten dwingt, een keus te doen tusschen "buigen of barsten", dan geven zij alle de voorkeur aan het eerste.

Het riet is daardoor wereldberoemd geworden, eigenlijk ten koste van de goede naam van de eik, die, sedert Lafontaine er zich mee bemoeid heeft, zeer ten onrechte berucht is om zijn stroefheid, stijfheid en onverstandige trots, die hem ten verderve voert—wat allemaal laster is. Dit neemt echter niet weg, dat het riet zeer buigzaam is en het verbazend listig weet aan te leggen, om zijn bladeren—die tusschen twee haakjes veel stijver zijn dan die van de eik—bij de felste windvlagen heel te houden.

Gij hebt al wel opgemerkt dat meestal de bladeren van een rietbosch alle naar de zelfde kant gericht zijn, tenminste als het niet volstrekt stil in de lucht is. Als het maar een beetje waait, dan weten de rietbladeren het al. Zij probeeren niet eens weerstand te bieden, maar draaien met de wind mee, zoover hij dat wil. Komt een oogenblik later de wind uit een geheel andere hoek, dan maken zij gedwee de wending mede.

Neem nog maar eens een rietstengel ter hand en 't zal