22
de schrijver, want hij zelf had de maag van een hazelworm nauwkeurig ontleed en gezien, dat die niet door spieren, maar door dunne vliezen gevormd werd, net als bij de andere slangen, dus: zijn hazelwormen moesten zich net als deze voeden, of anders.... maar verhongeren.
Het scheen me op die avond al toe, dat dit al een heel rare en lang niet de rechte manier was, om de natuur te onderzoeken, en ik nam me voor het later anders te doen. Zoodra ik thuis kwam, ging ik natuurlijk slapen; maar ’s morgens in de vroegte maakte ik van een oud konijnen- hok mijn eerste terrarium; ik voorzag mijn beestjes ruim van wormen en slakken, en een paar dagen later had ik de voldoening ze ieder een worm te zien grijpen en opeten. De kevers lieten ze rustig loopen en aan de hagedissen en kleine kikkers deden ze geen kwaad; integendeel, het bleek me spoedig, dat de hazelwormen al heel tevreden waren, als de kikkers hen maar met rust lieten.
In die dagen had ik niet veel vrije tijd, maar die besteedde ik dan ook bijna heelemaal aan mijn planten en beestjes. Gingen mijn pleegjes achteruit, dan vroeg ik raad bij Kruiden-Marie; de raad, die ik kreeg, was altijd goed en nooit duur; als ik haar aan de praat wist te krijgen, en daar had ik gauw slag van, gaf zij altijd nog een of ander vertelsel op de koop toe.
Later heb ik die sprookjes en legenden wel in oude en nieuwe boeken teruggevonden; dat vertelsel van de jager, die een hazelworm had gegeten, wel drie of viermaal, telkens in andere vorm; maar ’t is nog heel iets anders, of je zoo iets in de schemering in een hut op de heide door een oude vrouw hoort vertellen, of dat je het thuis in een boek leest.
Toch geloof ik stellig, dat Kruiden-Marie het meeste ook uit boeken haalde. Zij leek me bij tijden meer op een stads- dame dan op een oude boerenvrouw. ’t Rechte hen ik er
