52
instrument legt de sluipwesp een ei in elk gaatje, dat hij in het lichaam van de rups heeft geboord. De rups sterft niet aan de wonden; wel wordt ze wat traag, maar vreet gewoon door. Ze verpopt zich, en de pop onderscheidt zich in niets van de andere van dezelfde soort. Maar nu is het met haar leven gedaan. Ze zal nooit een vlinder worden. In het binnenste van de pop komen (uit de eieren van de sluipwerp) kleine, witte larven, voor het bloote oog in 't begin nauwelijks te zien; die larven eten den inhoud van de pop geheel weg, verpoppen zich daarna binnen het hulsel en ontpoppen zich er ook in.
In het hulsel van uw Atalanta-pop vindt ge tegen de binnenwand vele kleine, leege hulsels, waaruit juist de sluipwespen zijn gekomen. Zoo hebt ge een gedaanteverwisseling in een gedaanteverwisseling, een metamorphose in een dier, dat bezig is zich te metamorphoseeren.
Soms vindt ge een gat, dat zoo groot is als een hennepkorrel in uw overigens ongeschonden pop; dan is er ook leven in geweest of misschien nog in. Druk eens het andere eind, niet bij die opening, zacht tusschen de vingers en ge deinst misschien verschrikt terug. Want een vrij groot, bruin dier springt te voorschijn, laat zich op uw hand, en van daar op de grond vallen. 't Is een zoogenaamde oorworm.
In uw ooren zal hij niet kruipen, daarvoor behoeft ge niet te vreezen: dit is een sprookje, dat zijn Latijnsche naam "auriculus", waarschijnlijk heeft doen ontstaan (of omgekeerd); maar in rupsen-poppen en bloemknoppen kruipen, dat is zijn gewone manier van doen.
Het diertje kan op het veld nuttig zijn door het verdelgen der rupsen; in een bloemtuin moet ge het niet dulden, het vreet uw rozen en dahlia's op, voor ze nog ontloken zijn. Wilt ge ze vangen, leg dan 's avonds, wat rimpelige koolbladen, dicht bij de rupsenflesch neer en 's morgens vroeg
