De Geluckſaligheyt is een ruſte des gemoeds, in een welſtant, dat van yder bekent, begeert en wenſchlijck is, en daerom ſitſe mette Slangeſtaf of ’t Caduceum, tot een teycken van Vrede en van Wijsheyt.
_p_152_Felicitas_Publica.jpg)
Het Overvloets hooren bediet de vrucht, die door den arbeyt en moeyte verkregen is, ſonder welcke het onmogelijck is, om totte geluckſaligheyt te komen, die door middel van dieſelve gekendt en begeert wort.
De bloemen zijn teyckens van vrolijckheyt, mette welcke de geluckighſte ſtaet altijt is vergeſelſchapt. De Slangeſtaf bediet oock de Deughd, en de Overvloets Hoorn de Rijckdom. Daerom zijn die geene onder ons, wel geluckigh, die God met ſoo veele Aerdſche goederen geſegent heeft, datſe haer konnen verſorgen tot nootdruft des lichaems, en ſoo veel te deughdlijcker, alſſe haer met de goederen der ziele konnen vermaecken.
Opinione. ’t Gemeen Gevoelen of de Waen, nae de beſchrijvinge van Hippocrates.
EEn Vrouwe die eerlijck geciert is, doch niet ſeer ſchoon van aengeſicht, oock niet ſeer lelijck, maer datſe ſich ſtout en vaerdigh vertoone, om ſich te neygen by ’t geene haer wort voorgeſtelt, en daerom behoortſe vleugels aen handen en ſchouderen te hebben.
’t Gemeene Gevoelen of Waen is miſſchien, al ’t geene dat plaets heeft in de ſinnen en in de inbeeldinge van den Menſch: of ten minſten in dat alleene, dat niet waerſchijnlijck is te bewijſen, en om datter verſcheyden verſtanden en genegentheden zijn, ſoo zijnder oock oneyndlijcke meeningen. Waer uyt dit gemeen ſpreeckwoord komt, ſoo veel hoofden, ſoo veel ſinnen.
En op datmen oock te beter ſoude onderſcheyden de ontallijcke voorwerpſels van des Menſchen ſinnen, gelijcker oock ontallijcke hertztochten en hoedaenigheden van den Menſch zijn. Daerom heeft de inſtelder van deſe beeldeniſſe gewilt, datſe noch ſchoon noch lelijck ſoude zijn, want daer is geen meeninge ſoo gants buyten de reeden, of zy kan door eenige ſchijn van waerheyt of bequaeme reedenen ſtaende gehouden worden, noch daer is geen reeden ſoo vaſt, of zy kan van eenige opmerckende verſtanden, in duyſenderley manieren, lichtlijck gelaſtert en beſprongen worden.
De vleugels aen handen en ſchouders, betoonen de vaerdigheyt, waer mede de opinie of het gemeen Gevoelen, wort aengevat en wederom verworpen, jae by nae op een tijt en oogenblick. Rennende in der yl door de gantſche Werreld, dragende ten meeſtendeel het kleed der onwetentheyt, waer zy oock gaet.
Commertio della vita Humana. Gemeenſchap van ’s Menſchen leven.
EEn Man die met ſijn voorſte vinger van de rechter hand op een Hand of Moſtaertmeulen wijſt, die ter ſyden hem ſtaet, houdende een Oyevaer onder den ſlincker arm, en voor ſijne voeten ſal hy een Hert hebben.
Op deſe maniere wort hy gemaelt, om dat de Handmeule een beeld is van de werckingen en Gemeenſchap van des Menſchen leven: En alſoo de Meulens altijd twee ſteenen hebben, waer van d’eene den anderen
