dat Phaëton ſoude ſtijgen op de koetſe van de Sonne:
- Indienje ſtijght te hoogh, ghy ſult de ſterren branden,
Te laegh het aerdrijck: blijft, by ’t midden, veyl om landen.
Door deſe reeden kan men ſeggen dat de Sonne Koningh is, en gelijck als het Hert van alle de andere Planeeten, en daerom is hy als een Koning midden in’t Rijck: Hierom is oock het Hert midden in ’t lichaem geſtelt, ten einde het in ’t gemeen al de andere leeden ſoude te hulpe komen: En ſoo het ons geoorloft is eene Republique of gemeene Staet, van de ſeven Planeeten te verſieren, wy ſouden ſeggen, dat de Sonne een Koningh is van allen, gelijck hy oock in der waerheyt is. Saturnus ſal door zijn Ouderdoom Raetsheer weſen, Jupiter door zijne grootmoedigheyt, Rechter van alles. Mars Hoofdman van den Oorlogh. Venus op de maniere als Huysmoeder en uytdeelſter van alle de goederen. Mercurius ſal Secretarius en Cancelier zijn: en de Maene ſal ten laetſten het ampt van Geſante bedienen, om dat zy door haere ſnelligheyt, van ’t Ooſten ten Weſten gaet, ten eynde zy alle Maenden, alles omloopende, haeren Koningh ſeer wel kan ten dienſte ſtaen.
Eindlijck ſtaet de Sonne in ’t midden, om dat dieſelve, als een oorſprongh en gever van het licht, te bequaemer zijn glants en licht, aen alle andere Planeeten magh mededeelen.
Contento Amoroso, Min-vernoegen.
EEn Ionghelingh ſchoon van opſicht en lachende van weeſen, hebbende zijn kleed met bloemen beſchildert: Op ’t hoofd ſal hy een Mirtenkrans hebben, die met bloemen is te ſamen gevlochten. In de ſlincker ſal hy een Mandeken vol Rooſen hebben, daer een Hert tuſſchen beyden ſtaet. Met d’ander hand ſal hy ſtaen als of hy de bloemkens van ’t hoofd wilde nemen, om het Hert te doen bloeyen: om dat dit de aert en eygenschap der Vryers is, datſe altijt haere blijdſchap en vrolijckheyt gaerne een ander willen mede deelachtigh maecken.
Mediocrita. Middelmaetigheyt.
EEn Vrouwe houdende mette rechter hand een Leeuwe die met een keeten gebonden is, en mette ſlincker een Lammeken, dat aen een ſlecht en dun bandeken vaſt is, te kennen gevende, door deſe twee uyterſte bepaelingen, die ſeer groote wraeckgierigheyt, en de ſeer groote lijdſaemheyt. En houd deſe Vrouwe den middelwegh tuſſchen de wreedheyt en ſachtmoedigheyt, waer door wy komen tot kenniſſe van alle andere uyterſte eynden, van de geſchicktheden des gemoeds. Dit ſelve kan ons dienen tot een oprecht beeld van de Middelmatigheyt, die wy behooren te hebben in alle onſe handelingen, ten einde dieſelve den naem en het lof van de Deughd waerdigh zijn.
Mediocrita. Middelmaetigheyt.
EEn ſchoone uytblinckende Vrouwe met vleugels aen de ſchouderen, waer door zy van der aerde wort opgelicht, raeckende met d’eene hand de Aerde, met d’ander den Hemel met deſe ſpreuck, medio tutiſſimus ibis, dat is, In ’t midden ſuldy veylighſt gaen.
Aurora. Morgenſtond.
EEn gevleugelt kindeken lijfverwigh, met een geele Mantel over de ſchouderen, en een ontſteecken fackel op zijn antijcs, ſittende op ’t gevleugelt Paerd van Pegaſus, gelijck Homerus, Euſtachius, en andere verhaelen. En Pegasus iſſer geſtelt, om zijne ſnelligheyt, en om dat Aurora een aengenaeme Vriendinne van de Poëten is, ſoo wecktſe de Geeſten op tot verſtandige en geeſtige invallen. Geel iſſe gekleet, om dat Virgilius van Aurora ſeyt:
- Dat s’ haer Saffranigh kleed,
Heeft op de Zee geſpreet.
- Dat s’ haer Saffranigh kleed,
Aurora.
EEn gevleugelt Maeghdeken, door de ſnelheyt van haere beweginge, ſnellijck verdwijnende, weſende lijfverwigh met een geele Mantel, houdende in de ſlincker arm een korfken vol verſcheyden bloemen, en in dieſelve hand een ontſteecken Fackeltjen, ſtroyende bloemen mette rechter hand.
Soeckt voorts by de uyren of deelen van den dagh.
