overige lichaem, mette achterſte voeten en ſteert, gelijck een Leeuw.
Veele ſeggen, datter duſdaenige Dieren, in de geberghten van Armenien, gevonden worden: En is de Griffioen het waepen van Perugia mijn Vaederland, eertijts haer gegeven van de Armeniers, die met haere kinderen en Neven alhier paſſerende, en de plaets haer ten hooghſten behagende, zijnde van Natuyre, met alle goederen begaeft, die tot des Menſchen onderhoud van nooden zijn, ſoo hebbenſe haer alhier neder geſet, maeckende alſoo een aenvangh tot deſe eedele en teghenwoordige onverwinnelijcke en Manlijcke voorſpoet.
Sphinx.
HEt Sphinx, gelijck Ælianus verhaelt, hadde een aengeſicht, tot aen de borſten gelijck een Maeghdeken, de reſt van ’t licchaem was als een Leeuw. En Auſonius Gallus voeghter noch by dat het twee groote vleugels hadde.
Het Sphinx, gelijck de Fabel verhaelt, hielt ſich dicht by Theben op een ſeeckere rotſe of velſe, en wie daer voor by paſſeerde, die ſtelde het dit Raedſel voor, te weeten, Wat voor een Dier het was, dat twee en te gelijck drie en vier voeten hadde? En wie dit niet wiſte op te loſſen, die wierde van ’t Dier jammerlijck gedood en verſlonden. Maer de kloecke Oedipus ſeyde, dat het de Menſch was, die in zijne kindſcheyd op handen en voeten gaende, daer nae recht op twee, en ten laeſten, door den Ouderdom, met een stock op drie voeten gingh. Waer over de Sphinx, hoorende haer Raedſel opgeloſt, ſich van boven den bergh, afſtortede.
Harpia.
DE Poëten verſierden dat de Harpien vuyle en ſtinckende Vogels waeren, en in de Werreld geſonden, om Phinæus den Koningh van Arcadien, te ſtraffen, om dat hy zijne twee ſoonen de oogen hadde uytgeſteken, ter begeerte van zijne Vrouwe, die Koninginne en haer Moeder was. En deſe Vogels, terwijlen hy oock was blind geworden, beſoedelden hem met vuyligheyt, en naemen de ſpijſe voor hem wegh, terwijl hy adt. Daer nae wierden deſe Harpien van de Argonauten verjaeght, in den dienſt weſende, van dien ſelven Koningh, die haer vervolghde datſe over ’t Ioniſche Meyr in ’t eyland Strophade vlogen, gelijck Apollonius wijtlopigh verhaelt. En Virgilius ſeyt in zijn iii boeck van Æneas, dat eene van deſe Vogels, aen de Trojanen de ongeluckige wederkomſt en moeylijckheyt, die zy ſouden moeten uytſtaen, voorſeyde, tot ſtraffe van dat zy hadden onderſtaen haer te dooden. Arioſto, Virgilium naebootſende, ſeyt aldus:
- Daer waeren ſeven by malkaer,
Gelijck een Vrouw, van hoofd en hayr,
Vael, dor, van honger uytgeteert,
Daer yder Menſch af was verveert:
De vleugels waeren vuyl en groot,
Met Rovers klauwen, ſcherp en bloot.
Een grove buyck, een Slange ſteert,
Die s’ als een Slange krult en keert.
- Daer waeren ſeven by malkaer,
De Harpien worden Jupiters Honden geheeten, om dat deſe zijn als de Furien of Raeſernien, die in de Helle met Hondskoppen waeren afgeſchildert. Men ſeght, dat deſe Vogels altijts honger hebben, op de maniere, als de Gierige.
Hidra.
Het Hidra wordt door een ſeer yſlijcke Slange afgebeelt, die, gelijck Ovidius in zijn ix boeck Metamorphos. verhaelt, veele hoofden hadde, waer van Hercules, als hy met Achelous, die in een Slange verandert was, kampte, aldus ſinght:
- Ghy treet met een hoofd in de baen,
Daer ick kost hondert hoofden ſlaen:
En daer voor yder dolle kop,
Weer twee, veel wreeder, ſtonden op.
- Ghy treet met een hoofd in de baen,
Daer zijnder die haer ſchilderen met ſeven hoofden, om daer door de ſeven doodſonden, uyt te drucken.
Cerberus. De Helhond.
SEneca beſchrijft die aldus:
- De dolle Hond ſtont op de wacht,
En nam op d’Helſche Rijcken acht,
Hy had’ drie koppen fel en wreed,
En gaf uyt elck een luyde kreet:
En ſchrickt’ de zielen door ’t getier:
Elck hoofd dat had een Slange ſwier:
- De dolle Hond ſtont op de wacht,
