paſt de wittigheyt van ’t vlees en van den ſluyer, ſeer wel op haer naem en weeſen.
De Peerlen en Kinckhoorens zijn teyckens van haere Godheyt over de Zee.
Soo veel de Spongien belanght, verhaelt Boccatius, dat voor de blanckheyt van Galathea het Zeeſchuym verſtaen wort, ’t welck van de Zee en Locht te ſaemen geſlagen zijnde, ſeer wit wort, en daer van komen daer nae de Spongien voort.
Nimphe van de Locht.Schoonheyt of lieflijckheyt van den Dagh.
EEn kindeken als een Nimph, gekleet in ’t geel, met blonde en lange locken, geciert met peerlen en ſluyers van verſcheyden verwen, boven wiens vlechten een heldere en ſeer ſchoone Sonne ſal geſtelt worden, aen wiens voeten een gulde ſluyer ſal hangen, die met bevalligheyt op den ſchouder van deſe beeldniſſe ſal vallen.
Het kleed ſal Hemels blaeu weſen, hebbende gulde brooskens aen de voeten.
Aldus heb ick de ſchoonheyt van den Dagh in veele plaetſen afgeſchildert geſien. Waer over wy konnen ſegghen, dat de ſchoonheydt en opgetoyde vercierſels van deſe beeldniſſe vertoonen, hoe ſchoon en lieflijck dat een ſoete dagh is, ’t welck oock de verwe van ’t kleed, en de klaerblinckende Sonne te kennen geeft.
Schoonheyt van de Nacht.
DEſe moet oock, als een Nimph in ’t blaeu gekleet zijn, geheel met klaere goude ſterren geborduyrt, weſende bruyn van vel. De hoofdhayren ſullen wat uyten duyſteren komen, weſende de tuyten met peerlen geciert, en met purpere ſluyers, waer op een ſilvere Maene ſal geſtelt zijn met een ſilvere ſluyer, daer onder blauwe ſijde is, die van haere ſchouderen, met groote aerdigheyt, ſal komen afdaelen.
Nimphen van de Locht.
EEn kindeken met uytgeſpreyde vleugels, op de maniere als een halve circkel, zijnde van verſcheyden ordonnantie of ſchickinge, te weten van purper, blaeu, root, groen, &c. wiens kuyf over het voorhoofd geſwaeyt is, de borſt ſal als een Nevel weſen, en van kleyne druppelen waeters, die langhs het lijf neder vallen, tuſſchen beyden deur, ſal men veele vermenghde verwen van ’t kleed ſien; en van de knye af nae beneden, iſſe met een Wolcke en duyſtere lucht bedeckt, houdende een blauwe Lely in de hand.
De Iris is de boge, die men gemeenlijck de Regenboge noemt.
Een gevleugelt jongh kindeken iſſe gemaeckt, om datſe van Phornuto en van de Poëten ſnel, en een bodinne van de Goden genoemt wort, doch inſonderheyt van Juno, wiens Nimph zy geſeyt wort te weſen. Waer over Virgilius verhaelt dat Juno, Iris totte Troyaenſche ſcheepsvloote, als Geſantinne, hadde afgeſonden. Wy ſouden oock mogen ſeggen datſe een bodinne is van de aenſtaende reegen of van ſchoon weder. De verſcheydenheyt van de verwen aen de vlechten en vleugels, vertoonen de verwen, diemen in de Regenboge ſiet.
De hoofdhayren mette Nevel en mette kleyne waeterdruppelkens afgebeeld, bedieden de ſtof-regen, ſonder welcke zy geen boogh en koſt maecken. Men ſiet haer van de knyen nae beneden niet, om dat de Regenboogh geen volkomen rond is.
De blauwe Lely die zy in de hand houd, paſt haer, om de verſcheydenheyt van de verwen die de Regenbooge heeft, waer door zy oock Iris wordt genaemt. Virgilius ſeyt:
- Met veelderleye verw, Thaumantis kind verſchijnt,
En ’t vlieghter door de locht, aleer het weer verdwijnt.
Cometa.
Ninfa d’Aria. Van de Locht.
EEn Maeghdeken van wreed opſicht, vleeſſigh, met roode kleederen, en een lange uytgeſpreyde vlechte, die oock ontſteecken is, hebbende een sterre in ’t voorhoofd, houdende in d’eene hand een Lauwertack, en eene van yſerkruyd, en met d’ander een ſtuck ſolpher of ſwavel.
Zy wort van vreeſlijck opſicht, met een vlammige vlechte, in een rood kleed, en een ſterre op ’t voorhoofd, geſchildert, om dat
