Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/378

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
356
 
Nieuwsgierigheyt. Noodwendigheyt, &c.

wandelen, met uytgeſtreckten halſe, en opſtaende ooren, ſoo denckt dan vry, dat hy Nieuwsgierigh is.

De Vorſchen om datſe groote oogen hebben, zijn een kenteycken van Nieuwsgierigheyt, en in deſe beteyckniſſe zijnſe van de Oude genomen: om dat de Egyptenaers, wanneer zy een Nieuwsgierigh Menſch wilden uytbeelden, een Kickvorſch vertoonden. En Pierius ſeght, dat de oogen van Kickvorſchen op een Hertshuyd gebonden, met het vleeſch van een Nachtegael, den Menſch wacker en vaerdigh maken, en hier uyt komt dan de Nieuwsgierigheyt voort.

Zy houd de handen om hoog en ’t hoofd voor uyt, vermits de Nieuwsgierige knap en gau is, om van alle kanten te luyſteren en te weeten watter nieuws is. ’t Welck oock de vleugels en ſteyle hayren, zijnde de wackere gedachten, uytdrucken. En de verwen van ’t kleed bedieden de begeerte en ’t verlangen, van allerley nieuws te weeten.


Necessita. Noodwendigheyt.


EEn Vrouwe die in de rechter hand een haemer heeft, en in de ſlincker een hoop ſpijkers.

Noodwendigheyt is ’t weſen van een ſake, die anders niet kan zijn, jae ſteltſe ſoo ghy wilt, ſoo ſuldy doch een ſeer onoploſlijcke knoop vinden: En daerom wortſe by eene vergeleecken, die de haemer in d’eene hand, en in d’ander de ſpijkers heeft. Waer door men gemeenlijck ſeyt, wanneerder gantſch geene tijd overigh is om een ſaecke met goede raed te bepaelen, datſe aen de ſpijckers of aen den wand is gehangen, daer uyt men verſtaet de Noodwendigheyt van de werckinge, en datmen daer geen raed toe weet.


Necessita. Noodwendigheyt.


EEn Vrouwe ſtaende op eenen hoogen voetſteen, houdende eenen grooten hoop Diamanten, gelijck men ’t ſelve in de ſchriften van Plato leeſt.


Fato of Noodlot.


EEn Man rijcklijck gekleet in een breed linnen laecken, ſtaerende op een ſterre nae den Hemel, die midden in een helder licht uytblinckt, zijnde van alle kanten beſet met eenige donckere wolcken, waer uyt een goude keeten, in ’t rond komt nederdaelen: Aldus is die van Homerus in zijn viii boeck van de Iliade beſchreven. En dit bediet, nae dat Macrobius en Lucianus verhaelen, een t’ſaemenvoeginge en band van de Godlijcke mette Menſchlijcke dingen, als mede een verbindinge van de Menſchlijcke voort-teelinge met haeren opperſten Schepper, diewelcke, als ’t hem belieft, ſoo treckt hy die tot hem, en doet onſe ſinnen nae den hoogſten Hemel op ſtijgen, alwaer wy anderſins, door onſe aerdſche krachten, niet ſouden geraecken. Derhalven wilde Plato dat deſe keeten de kracht was, van de Godlijcke Geeſt, en van zijne Hemelſche vlamme, van de welcke de verhevene gemoederen, dickwijls zijn overgevoert, tot voortreflijcke daeden.

Het linnen kleed, ſeyt Pierius, ſtelden de oude Egyptiſche Prieſters voor het Fatum of Noodlot, gevende voor reeden, dat, gelijck het linnen een vrucht en een voorteelinge van de Maene was, dat alſoo de Menſchen mede de veranderinge des Hemels waeren onderworpen. Deſe en de naevolgende beeldeniſſe hebben wy beſchreven

nae