dienen overwogen, en gepaſt te worden nae de handelinge van andere luyden, die in dieſelve ſaecke, in ’t gemeen, worden gepreſen; gelijck de ſpreucke boven verklaert.
Conservatione. Onderhoudinge, Bewaeringe, van Petro Leone Caſtella.
_p_363_Conversatione.jpg)
EEn Vrouw in ’t goud gekleet, met een krans van Olijven op ’t hoofd, houdende in de rechter hand een bondel met Rijs of Geers, en in de ſlincker een goude circkel.
Het goud en de Olijve bedieden de behoudinge; d’Olijf om datſe ’t lichaem van alle bederfniſſe bewaert, en ’t goud, om dat het alderlanghſt duyrt van alle metallen.
Door de Rijs of Geers wordt vertoont, dat daer door de Steeden en Volckeren worden onderhouden.
Door de circkel, alſo dieſelve noch einde noch begin en heeft, kan men bequaemlijck de behoudeniſſe en geduytigheyt van alle dingen afbeelden.
Sostanza. Onderhoudinge.
EEn Vrouw in ’t goud gekleet, houdende in haer rechter hand een deel koorenayren, en in de ſlincker eenige boſſen druyven, druckende Melck uyt haere borſten.
Infamia. Oneere, Schande.
EEn leelijcke en beſcheurde Vrouwe, houdende de handen d’een tegens den anderen, hebbende de twee middelſte Vingers van beyde handen recht uyt geſtreckt, en de andere in de hand gebogen.
Lelijck en beroyt iſſe gemaelt, om dat deſe Laſteringe in der daed en waerheyt lelijck is, voerende haer tot armoede, maeckende haer lelijck, jae tot een bedelaerſter; gelijck Plautus ſeght in zijn Perſa, Alhoewel o Vaeder onſe ſaecken ſlecht en ſober ſtaen, ſoo is ’t nochtans best wel te leven: maer als de armoede met oneere en ſchande is vermenght, dan valt dieſelve ſwaerder en laſtiger. De middelſte opgeſteken Vinger was by de Oude een Hieroglyphiſch beeld van de Schande, gelijck mede by die van Athenen en veele oude Philoſophen.
Infamia. Oneere, Schande.
EEn lelijcke Vrouwe met ſwarte vleugels aen de ſchouderen, en bedeckt met veeren van het Vogelken Ardiolus tot den gordel toe, en van den gordel om leegh ſalſe gekleet zijn met een dwers rock van geel, en geboort met koper-roeſte verwe, doch geſcheurt, houdende op haeren arm het Vogelken Ibis.
Schande, is een ſnood voornemen, van een Menſch van quaed leven. Daerom ſchildert men haer met ſwarte vleugels af, om dat haer vlucht is van een ongeluckigh en ellendigh gerucht. De pluymen van dienſelven Vogel, betoonen dat de oneere meerendeels voortkomt, door onbeſtandigheyt: want dieſelve Vogel is een teycken van Sotheyt, gelijckmen ſiet, dat zy de alderonbeſtandighſte is: daeromme raed Martialis aen eenen Ardiolus, dat hy van ’t een tot het ander werck ſal gaen, ſonder eenigh deughdigh werck te doen. De geele en koper-roeſtige verwe, wort in ’t gemeen voor bedrogh en voor oneere genomen: En de Vogel Ibis, als zijnde de vuylſte van allen, wort voor de Schande, en in gelijcke meeninge, gebruyckt. En gelijck het geſcheurde kleed den Menſche by ’t Volck onteert, alſoo nemen oock
