hy, door de boetvaerdigheyt, onſe ſonden niet gedenckt. Die Menſch wort barmhertigh geheeten, diewelcke ſeer lichtlijck medelijden heeft over een ’s anders ellende, en is als een ſelfde ſaecke mette Godvruchtigheyt. Zy wort niet geoeffent als by nooddruftige, bekommerde Menſchen, of die door eenigh miſnoegen wanhopigh zijn, of door eenige dolingen, die door eygen ſchuld zijn bedreven, waer van hy berouw en leetweſen voelt. Soodaenigh was de Barmhertigheydt Chriſti met den Moordenaer, die nochtans ongeloovig was, hem ſchenckende den Hemel. Mettet Samaritaenſche Vrouwtjen, dat in alle welluſt verſopen was, haer maeckende reyn. Met die, diewelcke een Overſpeelderſche was, haer weder in eere ſtellende. Met Magdalena, die een Sondareſſe was, haer maeckende heyligh. Met S. Petrus, die, alhoewel hy Chriſtum verſaeckt hadde, ſoo gaf hy hem de ſleutelen des Hemelrijx, hem rechtvaerdigh maeckende. Boven dat konnen noch veele voorbeelden, uyt de H. Schriftuyre, werden getrocken, alwaer Chriſtus voor de waerachtige fonteyne der Barmhertigheyt genomen wort: tot wiens naevolginge, wy oock alſo eens anders quaeden behooren te dragen, en willigh onſe eygen kruys op ons te nemen, ’t zy dat het door ons eygen ſchult, of door Gods wille, ons magh overkomen.
Daer zijn veerthien werckingen deſer Deughd onderſcheydelijck van den Godgeleerden aengemerckt, waer van ’t beſonderſte is, iemant door ſpijs en dranck by ’t leven te onderhouden. En daerom iſſer een Vrouwe gemaelt, die de jonge onvermogende kinderkens broodt uytdeelt. En door dit middel, gelijck de ſpreuck ſeyt, wordt de gramſchap Godes lichtlijck verſoet.
Beatitudine Septima.
De ſevende Saligheyt.
EEn Vrouwe die eenige Rapieren, Helmen, Schilden, en andere gebrokene wapenen onder hare voeten houd. Met d’eene hand houdſe een Olijftack, met deſe ſpreuke, Zy heeft den booge, ſchild, swaerd en den krijg verbroken.
Op hooger trappe van Saligheyt, zijn die geene, diewelcke niet alleene haer vermaeck ſcheppen om in ruſt en vrede te leven; (daer alle Menſchen ſchijnen toe genegen te zijn, waer over oock de Oorlogh miſpreſen en veracht wort,) maer die oock midden in verdruckingen, dieſelve Vreede weeten te verkrijgen, wanneerſe alreede verloren is, ſoo wel voor haer als voor andere: Niet alleen voor ’t lichaem met de uyterlijcke vianden, maer oock voor de ziele, daer meeſt aengelegen is, met de machten der Helle.
De Vreede wort mette krijghswaepenen onder de voeten gemaeckt, om te betoonen datſe moet verkregen en door onſe kracht en deughd worden bewaert, om datſe ſoo veel te loflijcker en prijſlijcker ſoude zijn.
De Olijftack is een teycken van Vreede, door de eenparige getuyghniſſe van de oude en nieuwe Schrijvers: gelijckmen leeſt dat Æneas, willende in Italien afreyſen naer het land van Evandrus, om de ſoone des Konings te verſeeckeren: en als hem deſe ſeer mistrouwigh, en vol verdacht, tegen quam, ſtack hy hem een Olijftack in de hand, waer door de Iongelingh terſtont geruſt wierde. Hier van zijn noch ontallijcke andere voorbeelden. De belooninge van deſe Deughd is, datſe ſullen in ’t getal van de kinderen Gods, die totte eeuwige ſaligheyt verkooren zijn, geſtelt worden.
Beatitudine Ottava.
De achtſte Saligheyt.
Saligh zijnſe die vervolginge lijden.
EEn Vrouwe die met treurigheyt de wreede tyrannie van haere drie Soonen, die voor haere voeten ſtaen, aenſiet, en die in veelderleye maniere tyrannigh om hals worden gebracht, met de ſpreucke des Apoſtels, gelijck ghy medegeſellen des lijdens geweest zijt, alſoo ſuldy oock der vertrooſtinge zijn. Zy houd in d’eene hand een kruys, om dat God de eedelſte is boven alle dingen. Daerom is dit de aldereedelſte aert van gerechtigheyt boven anderen, die daer plaets heeft, om aen God eere van lof en offerhande te geven, hoewel het met openbaer gevaer of met een ſeeckere ondergangh zijns ſelfs of zijns levens magh geweeſt zijn. En dat wort door de Vrouwe
