als van Staet-ſucht en van Gierigheyt, die beyde in Simon Magus geweeſt zijn: Want hy was ſtaetgierig om wonderwercken te doen, en om macht te hebben, van den H. Geeſt te geven, ſeggende, geeft my deſe macht: en dat door ſtaetgierigheyt, met ſoodanigh opſicht, om geld daer uyt te trecken. Alſoo doen oock de ſtaetgierige, en om boven andere uyt te ſteecken, ſoo ſoeckenſe nae hoogheyt, waer van eenige ’t ſelve meenen te verkrijgen door ’t middel van Simonie, door verbinteniſſen, beloften, geſchencken en geld. Het einde is de Gierigheyt, om middelen te verkrijgen, en haer Huys groot te maecken, door een rente van weldaden: en om dat Simon Magus de gave des H. Geeſtes ſochte te koopen, van meeninge om dieſelve weder te verkoopen, en winninge daer mede te doen, daerom is ’t, dat die geene, die de geeſtlijcke dingen verkoopen, ſich gelijck ſtellen met Simon Magus, voor ſoo veele het opmerck belanght, maer deſe doen ’t in der daed, die de ſelve willen koopen. Maer die geene, dieſe in der daed verkoopen, volgen nae Gehaſi, den diſcipel des Propheten Eliſei, waer van in ’t 2 Boeck der Koningen aen ’t 5 cap. te leſen is, diewelcke hem dede van Naman van Syrien twee talenten betaelen, &c. gelijck in de voorige beeldeniſſe geſeit is. Waer over zy niet alleen Simoniaci, maer oock Gehaſiten mogen genaemt werden.
De Simonie is een Viſſcherſche, want de Simoniaci hebben wonderlijcke greepen om benefitien of eerampten, maer niet om zielen en Menſchen te viſſchen, waer van zy nochtans van God voor waerachtige Viſſchers verklaert zijn, en deſe heylſame Viſſchers moetender weſen in ’t ſcheepken Petri. Vergiftigh is de Viſſcherie van de Simoniaci, en melaets zijn haere werckingen, en tot een vervloeckinge van den Propheet Eliſeus aen Gehaſi en zijne naekomelingen overgeſet, op den welcken hy vergramt zijnde, tot hem ſeyde, dat hy ’t geld ontfangen hadde, om Olijfbergen, Wijnbergen, en beeſten aen te koopen: Maer de melaetsheyt van Naman (ſeyde hy) ſal u en alle uwe Naekomelingen by blijven. Melaetsheyt, die ſoo wel wort genomen, voor die de ampten en waerdigheeden verkoopt, als dieſe koopt. ’t Is een melaetsheyt, die de ziele beſmet, en ’t lichaem dickwijls met duyſent geeſſelen en pijningen, quelt en afmat. Laet gevreeſt worden de rechtvaerdige verdoeminge van Simon Magus, die daer meende te koopen, den gever van alle volheyt, ſeyt Caſſiodorus. Daerom hebben de Simoniaci melaetſche handen, want zy zijn niet gewaſſchen met de vreeſe Gods, maer met goud en ſilver, ’t welck de melaetsheyt dede komen op Gehaſi.
Balaam hadde de vreeſe Gods, diewelcke, hoe hem Balac de Koningh der Moabiten meerder met ſilver en goud ſocht om te koopen, ten einde hy het volck Iſrael ſoude vloecken, te meerder ſegende hy ’t ſelve, en antwoorde aen de Geſanten, en aen Balac ſelve: Soo my Balac oock wilde geven zijn huys vol goud en ſilver, ſoo kan ick het woord des Heeren, mijns Gods, niet veranderen, Num. 22, 24. Met ſoodaenige waerdige woorden kan men oock afſetten, die ſtaetgierige, die door middel van de Simonie de ampten en waerdigheden ſoecken. Dit mogen alleen, in der waerheyt, winningen geheeten werden, diewelcke door ’t Godlijck oordeel niet worden geſtraft, ſeyt Caſſiodorus. De goede Religieuſen moeten van de ſchadelijcke winſte van Simonie een afkeer hebben, als van de melaetsheyt ſelve. De Abt Stephanus van Ciſtercien doende onderſoeckinge door de Dorpen, beriſpte zijnen Leeckebroer van dat hy een groot deel brood hadde genomen van een Simoniſch Prieſter, jae hy wilde oock niet dat het tot het Klooſter gebracht, maer gedeelt ſoude werden onder den Herders dieder in ’t Dorp waeren. De Abt verſuchtende, ſeyde, Waerom hebdy dit ontfangen? wiſt ghy niet dat dit een Simoniſch Priester was? wat hy van de Kercke heeft ontfangen, is Melaetsheyt en Roof, verre van daer, dat wy zijne ſonde ſouden eeten.
Maer waer mede viſcht doch deſe Viſſcherſche? De Viſſchers plaghten te viſſchen met een riet daer een fijne draed of hayr aen is, want als het dick is, ſoo ſchricken de Viſſchen, die uyter natuyren ſchrickigh zijn voor de ſchadu van ’t riet, gelijck Plutarchus verhaelt: Maer deſe Viſſcherſche viſcht met een goude Roede, diewelcke, hoe dieſelve dicker is, hoe deſe viſch daer voor te minder vreeſt, maer ſchept moet om dieſelve, naer wenſch, in zijne kaecken te krijgen. My komt te vooren van de goude Roede, diewelcke Homerus gaf in de hand van Mercurius, een voorſitter van de winninge en van koopmanſchap, waer mede hy de
