ſuyvert van alle aerdſche genegentheeden. Gelijck dit onder andere Platoniſten, Iamblichus bewijst, tot wien dit behoudende licht noch niet was gekomen, maer was alleene, om ’t ſelve den Naevolgers van Chriſto, die de eeuwige Wijsheyt des Vaeders is, te openbaeren.
Contrarieta. Tegenſtrijdigheyt.
EEn leelijcke onthulde Vrouwe, die de hayren in ’t wilde over de ſchouderen geſpreyt zijn, zijnde gekleet aen de rechter ſijde, van boven nae beneden, in ’t wit, en van de ſlincker ſijde in ’t ſwart, daerom ſal het ſlordigh gemaeckt en ontgort zijn, om te toonen dat het ſelve in alle deelen des lichaems tegens malkander verſchilt.
Zy houd in de rechter hand een vat vol Waeter wat neerhellende, en in de ſlincker houdſe een vat vol vlammend Vier. Op der aerde ſtaen twee Raeders, d’eene tegens d’ander gekeert, diewelcke gedraeyt zijnde, elx een beſondere en tegenſtrijdige keere doen.
Leelijck wortſe gemaelt, om dat het een leelijcke ſake is, altijt de waerheyt, de goede meeninge en ’t klaer bewijs, van andere luyden, tegen te ſtreven.
De hayren in ’t wilde geſpreyt, als geſeyt is, geven te kennen de wilde en quade gedachten, diewelcke den wegh aen het verſtand, aen de memorie, en aen den wille openen, ten einde zy al te ſaemen tot tegen te ſpreecken, inſpannen.
Het ſwarte, witte, miſmaeckte en ontgorde kleet, bediet de Tegenſtrijdigheyt, dieder is tuſſchen het licht en de duyſterniſſe, daer by die geene vergelijckende, die het geſelſchap van andere luyden vlieden, om ſich niet te vereenigen mette natuyrlijcke en blijcklijcke reeden.
Zy houd mette rechter hand een vat met Waeter, en in de ſlincker een vat met Vier, want deſe twee hoofdſtoffen hebben gantſch tegenſtrijdige werckingen, als zijnde heet en koud, en derhalven wat d’eene werckt, dat kan d’ander niet doen, en hier door ſtaenſe in geſtadige Tegenſtrijdigheyt, tweedracht en oorlogh.
Men ſchildert twee Raeders aen haer ſijde, op de maniere als geſeyt is, want Pierius verhaelt in zijn xxxi boeck, dat de natuyre van de beweginge aengemerckt zijnde, dieder is in de circkelen, veroorſaeckt dat de Wiskonſtenaers, willende Hieroglyphiſcher wijſe, de Tegenſtrijdigheyt uytdrucken, twee circkels ſtelden, diewelcke als zy malkanderen raeckten, gelijckmen dat ſiet geſchieden in de Meulenwercken en andere, dat door ’t draeyen van ’t eene Rad, ſich ’t ander keert in een tegenſtrijdige beweginge. En hier door kan men de Tegenſtrijdigheyt ſeer wel vertoonen.
Tempo. Tijd.
EEn oud Man in weerſchijn, van verſcheyden vreemde verwen gekleet, en ſal dit kleet koſtlijck gemaeckt zijn vol ſterren, om dat dieſelve van tijd tot tijd heerſchappye voeren over de verderflijcke dingen: Hy ſal gekroont zijn met Rooſen, koorenayren, vruchten en verdrooghde tacken, als een Koningh en Heere van ’t Iaer, en van het ſayſoen des tijds, ſtaende op den Zodiac: want zijn kracht is om hoogh in den Hemel geſtelt, ons de beweginge van de Son en andere Planeeten toemeetende, onderſcheydende en vernielende de Maenden, Iaeren en Tijden. Hy ſal een Spiegel in der hand hebben, diewelcke ons te verſtaen geeft, dat van den Tijd alleen de teghenwoordige Tijd wort geſien die haer weſen heeft, en die daer en boven noch ſoo kort en onſeker is, datſe de valſche beeldeniſſe van den Spiegel daer in overtreft. Ter ſijden heeft hy een mager en dor kindeken, en van d’ander ſijde een ſchoon en vet, beyde met een Spiegel, weſende dit de voor by gepaſſeerde Tijd, die ſich in de gedachten der Menſchen verſlijt, en de toekomende Tijd, wast geſtadigh, door de Hope, aen.
Voor de voeten ſal een groot Boeck weſen, waer in twee andere kinderkens ſchrijven, houdende ’t eene de Son op ’t hoofd voor den Dagh, en ’t ander de Maene voor den Nacht.
Tempo. Tijd.
EEn oud Man in verſcheyden verwen gekleet, houdende in de rechter hand een Slange, die als een Circkel gekromt is, vertoonende
