Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/527

Uit Wikisource
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Deze pagina is proefgelezen
 
505
Lentes Evenaer. Herfſts Evenaer.

die den evenaer der Waeghſchaele gelijck is, die alles gelijck weeght, en dagh en nacht even lang maeckt. En gelijck Sacroboſco ſeght, is het Æquinoctium een circkel, die de Sphære in ’t midden doorſnijt, omringende het primum mobile, dienſelven deelende in twee deelen, als mede de Polen der Werreld.
 Iongh wort hy gemaelt, om dat het Æquinoctium, komende in ’t beginſel van de Lente, in de Maend van Maert, van de Oude geſeyt wierde, dat in deſe Maend het begin van ’t Iaer was, als mede, dat de Werreld in deſe tijd geſchapen ſoude zijn, en dat het Iaer van onſe verloſſinge en des H. Lijdens I. Chriſti, daer in geſchiet was, mede dat de Sonne, die het Æquinoctium maeckt, in den eerſten graed van Aries ſoude geſchaepen zijn. Waer uyt de Oude, niet buyten reeden, ſtelden, dat in deſe Maend het begin van ’t Iaer was, en datſe boven d’andere was begenadight, niet alleen om reeden, die boven geſeyt is, maer oock om dat hier uyt de Epacten, de Sondaghs-letteren, en andere Hemels rekeningen werden genomen. Van rechter geſtalte wort hy gemaeckt, om dat dagh en nacht, als de Evenaer, aen alle ſijden gelijck zijn.
 De witte verwe bediet den dagh, en de ſwarte den nacht, door ’t middel van de gelijckheyt: Daerom is het witte oock aen de rechter ſijde, om dat de dagh voor den nacht gaet, weſende de aldereedelſte.
 Het gordel van Hemels blaeu, waer op eenige ſterren ſtaen, vertoont de circkel, die het Æquinoctium maeckt, en het primum mobile omcingelt. ’t Gordel heeft oock geen knoopen, om dat de circulen noch begin noch einde hebben, maer over al gelijck zijn.
 De Ram, die hy onder den rechter arm heeft, vertoont, dat de Sonne, gaende in dit teyken, het Æquinoctium van de Lente maekt: Waer over hy, tot ſoodaenigh bewijs, in de ſlincker hand een ruycker van bloemen heeft, gelijck mede vertoont wert, dat de Ram den Winter laet aen de ſlincker, en de Lente aen de rechter ſijde: gelijck oock de Sonne des Winters aen de ſlincker ſijde van ’t firmament ſtaet, en in de Æquinoctie begintſe aen de rechter ſijde te ſtaen.
 De vleugels aen de voeten, bedieden de ſnelligheyt des tijds en den loop van deſe teyckenen. ’t Wit aen de rechter voet voor de ſnelligheyt van den dagh, en ’t ſwart aen de ſlincker, voor den nacht.

Æquinottio del Autunno. Herfſts Evenaer.

EEn bedaeghd Man, gekleet als de voorgaende, en gegordet met een circkel van ſterren, oock blaeu. Houdende in de rechter hand het teycken van de Wage of Libra, alſo dat beyde ſchaelen in den Evenaer hangen, met twee Globen, waer van d’eene in de ſchaele half wit, en d’ander half ſwart is; keerende d’eene verkeert van d’ander, houdende mette ſlincker hand een korfken of eenige tacken met vruchten en druyven, en vleugels aen de voeten, gelijck voor geſeyt is.
 Om dat wy geſeyt hebben wat het Æquinoctium is, en de verwe van ’t kleet, als mede van den circkel, en vleugels aen de voeten, dunckt my datter genoegh van deſe beeldniſſe geſproken is, bediedende even ’t ſelve als de voorgaende: alleen ſullen wy dit ſeggen, dat hy bedaeght gemaeckt is, om daer door de volmaecktheyt van deſen Tijd uyt te drucken, overmits daer veele zijn, die

S ſ ſ daer