By daegh en nacht vol rou en ſmert,
Soo pranght dit ſachte Leger ’t hert,
In hagel, ſneeu, in miſt en douw,
Soo leyt men naeckt en trilt van kouw.
Dit ſelve ſeght Ovidius dickwijls. En Petrarcha ſinght doorgaens, dus klagende:
Den gantſchen dagh ben ick vol klacht,
Jae mijmer oock den gantſchen nacht,
Mijn tijd ſlijt door een droevigh Lied,
En maeckt noch dubbel mijn verdriet.
Dus ſtaende in den oorlogh der Liefde, ſoo iſſer nimmer ruſte, maer de Liefde in Vergetentheyt zijnde, denckenſe niet meer, om ’t geene haer ontſtelt heeft.
De ſlaepbollen zijn teyckens van de ruſte, waerover men in de Vergetentheyt der Liefde ſich verblijd, want de Maenkoppen baeren den ſlaep en brengen Vergetentheit aen, ſoo men die te veel gebruyckt, gelijck Ruellius ſeght, en niet ſonder reeden ſinght Arioſto aldus, als hy het huys en de ſpeloncke van den ſlaep beſchrijft, en daer hy de Vergetentheyt aen den ingangh der deure ſtelt:
In ’t doncker boſch daer was een kuyl,
Een hol alwaer de ſlaep ter ſchuyl,
Had’ om haer voorhoofd klimops bla’en,
En quam met kromme treeden aen,
Vergetentheyt die hiel de wacht,
Liet yder in en ſloegh geen acht.
Door dieſelve gelijckniſſe, diewelcke de ſlaep mette Vergetentheyt heeft, maeckt Euripides, dat Oreſtes, een weinigh van de raſernie ruſtende, beyde de ſlaep en de Vergetentheyt danckte, ſeggende:
O ſoete ſlaep! o heyl in ſmert!
Hoe ſoet verſchijndy in mijn hert:
Vergetentheyt wiſcht uyt het quaet:
Goddin die my te wenſchen ſtaet.
Waer by te verſtaen is, dat Euripides, de Vergetentheyt van ’t quaed, wijs en eerwaerdigh noemt. Want deſe zijn eerwaerdigh en wijs geacht, diewelcke de tochten van ’t gemoed, en de pricklingen van de Minnejanckingen in Vergeteniſſe brengen, tot tegenſtellinge, van die geene, die ſich ſelve aen de droefheyt en aen de ſchaedelijcke gevoelijckheyt van de Minne, ten roof geven.
De Fonteyne Cyzica, is een beeldeniſſe van de Vergeteniſſe der Liefde, want in Cyzico, een ſtad in kleyn Aſien, was een Fonteyne Cupido geheeten, van welckers waeter als iemant dronck, ſoo wierde de Liefde in Vergetentheyt geſtelt. Plinius in ’t xxxi b. i cap. ſeyt, zy wort genoemt de fonteyne van de Cyziſche Cupido, waer uyt iemant drinckende, Mutianus gelooft, datmen de Liefde afleyde en vergat.
Men ſoude oock, tot een Vryer, die Minneſieck is, uyt boerterye, mogen ſeggen, dat hy gaen ſoude en drincken uyt de Fonteyne Cyzica, en dat hy alsdan ſal geneſen: en aen eene, die de Liefde in vergeteniſſe geſtelt heeft, om by gelijckniſſe te ſpreken, kan men ſeggen, dat hy uyt de Fonteyne Cyzica heeft gedroncken, dat is, dat hy niet meer verlieft is. Pauſanias ſeyt dat de Mannen en Vrouwen, die ſich wieſchen uyte reviere Selennus, haere Liefde vergaeten. Soo dit waer is, magh men wel betaelen voor een once van dit waeter Selennus, en van de Fonteyne Cyzica, een pond gouds.
De Viſch Polipus met het kruyd Orego, wort voor een beeld genomen, van die het beminde heeft verlaeten: en alhoewel deſe Viſch Polipus ſeer vaſt daer aen gehecht is, niet te min, ſoo haeſt hy den reuck van den Orego ruyckt, ſoo geeft hy ſich terſtont van zijne plaetſe, daer hy was vaſt gemaeckt: Sulx datmen die kan nemen, voor een beeld, van die de Minne verlaeten en uyter ſin geſtelt heeft; want men kan niet ſeggen, dat die in der waerheydt de Minne heeft verjaeght, die daer t’elckens om denckt, als zijnde in zijn gemoed, gewortelt, alhoewel hy voor ’t geliefde vlucht: Maer dieſelve heeft, in der daed, de Minne verjaeght, en weghgedreven, diewelcke heel en al dieſelve in Vergetentheyt heeft geſtelt.
Oblivione d’Amore verso i figiuoli. Vergetenis der Liefde tegens haere kinderen.
EEn Vrouwe, die een ſnoer van Galattite of witte ſteentjes, aen den hals draeght, hebbende in de rechter hand een Struys ey, ſtaende ter ſijden haer een Struys.
De Galattite is een wit gesteente als melck, alhoewel daer oock gevonden worden met roode aderkens, heerkomende uyte reviere Achelous, die den ſogenden Vrouwen haer melck vermeerdert, en haer te gelijck Vergetentheyt aenbrenght, de memorie weghnemende, gelijck Plinius verhaelt. Wy ſullen dan ſeggen figuyrlijcker wijſe, dat de Moeders
