De breede wegh ter ſijden aen,
Daer kan men met gemack toe gaen,
Daer-klimt de pracht en wellust op:
Maer boven valtſe van den top.
Doch wie, om deughd, op bergh en dal,
Op ſteyle rotſen klimmen ſal,
Die ſal verkrijgen lof en eer:
Maer wie den traegen wegh veel meer,
De overdaed en welluſt mint,
Die valt, al eer hy ’t oock verſint,
In ſchand, in armoe, ſpot en ſmaet,
En leeft in een ſeer droeve ſtaet.
Fede nel Amicitia. Vrienden-Trouw.
EEn oude grauwe Vrouwe, met een wit kleet, hebbende den rechter arm recht uyt, en met een ander kleed decktſe haere rechter hand.
Zy bedeckt de rechter hand, nae de inſtellinge van Numa Pompilius, Koningh der Romeinen, in de offerhande, als men in de Trouwe beveſtighde, om te doen verſtaen, datmen de Trouwe met alle oprechtigheyt, aen zijnen vriend moſt houden, want gelijck Pythagoras ſeyt, ſoo is de Trouwe, de grondveſt der Liefde, en dieſelve wegh genomen zijnde, ſal alle Wet der vriendſchap, recht, reeden en macht vervallen en te gronde gaen.
Oud en grijs iſſe gemaeckt, gelijck Virgilius ſeyt, en d’uytlegger ’t ſelve verklaert, dat de meeſte Trouwe by oude luyden is te vinden, hebbende door lange Iaeren meer eervaerentheyt. Hy voeghter noch by, datmen niet trouw moet weſen voor een tijd, maer voor alle tijd.
Acron verhaelt noch wijder, dat wanneer de Prieſter voor de Trouwe ſoude offeren, ſoo deckte hy niet alleene zijne rechter hand, met een wit kleed, maer oock het hoofd, en by nae ’t geheele lichaem, om daer door, de oprechtigheyt des gemoeds uyt te drucken, die een mede-geſellinne moet weſen by der Vrienden Trouwe.
Amicitia. Vriendſchap.
EEn Vrouwe in ’t wit gekleet, die haer ſlincker ſchouder en haer naeckte borſt wat boerachtigh vertoont: wijſende mette rechter hand op ’t herte, waer uyt een ſpreuk komt Longe & prope, dat is, van verre en nae by. Op den boord van ’t kleed, ſal ſtaen Mors & Vita, dat is, Dood en Leven. Weſende onthult, hebbende een krans van Mirten om’t hoofd, daer bloemen van Granaet-appelen tuſſchen gevlochten zijn, voor ’t voorhoofd ſal geſchreven ſtaen, Hyems, Æſtas, dat is, Winter en Somer. Zy ſal bloots beens weſen, houdende in hare ſlincker arm een drooge Olmboom, daer een groene Wijngaert omgeſlingert is.
_p_575_Amicitia.jpg)
Vriendſchap, nae de bepaelinge van Ariſtoteles, is een ingedruckte, onderlinge, wederlievende goedwilligheyt, die door ſeeckere deughd en door de reeden, wert beſtiert, tuſſchen die van eenerleye aert, natuyre en inſtortinge zijn. Het witte en ſlechte kleed, is de eenvoudige oprechtigheyt van ’t gemoed, waer uyt men oock van verre, de waerachtige Liefde, ſonder eenige gemaektheyt of konſtige ſtreecken kan ſien. Zy vertoont de ſlincker ſchouder en de naeckte borſt, wijſende op ’t hert, en nae de ſpreuke, longe & prope: Want een waerachtigh vriend, ’t zy dat hy verre of nae by is, van die hy bemint, ſoo ſal dieſelve, doch nimmer uyter herten zijn: En hoewel ſich de tijd en ’t geluck
