Maeghdekens, om dat de Vriendſchap niet wil beſmet zijn, door de ſnoodigheyt van eenige eygenbaet of voordeel.
De Rooſe bediet de aengenaemheyt, dieder altijd onder den Vrienden behoort te weſen, zijnde onder haer een geſtadige vereeninge van den wille.
De Dobbelſteen beteyckent, het keeren en wederkeeren van de Weldaeden, gelijck de Dobbelſteenen doen, als men daer mede ſpeelt.
De Mirtentack, die altijd groen is, is een teycken dat de Vriendſchap, altijd moet vaſt bewaert, en door geen toeval vermindert worden.
Amicitia. Vriendſchap.
EEn blinde, die eenen kreupelen Man die niet gaen kan op de ſchouderen draeght: gelijck de Dichten van Alciatus te kennen geven:
De blinde draeght den kreuplen Man,
Die hem wijſt rechte wegen an:
Dees leent beenen, d’ander oogen:
Dit is ’s Vriendſchaps groot vermogen.
Vriendschap sonder hulp of nuttigheyt.
EEn Vrouwe ſlordigh gekleet, hebbende in de hand een neſt met eenige Swaluwen, alwaer, buyten om, twee of drie Swaluwen vliegen.
Deſe Vogel is den Menſche ſoo gemeen, als een Huysgenoot, en ſoeckt, meer als andere, ſeeckerheyt om aen de Huyſen, doch ſonder eenige nuttigheyt, te neſtelen, maer niet om aldaer te verblijven. Maer als de Lente aenkomt, ſoo vlieght hy wederom nae ’t huys om zijn eigen gemack en profijt. Aldus doen oock de gemaeckte Vrienden, die in de Lente der Voorſpoet, haere Vrienden beſoecken: Maer als de Winter van onſpoet en ramp haer over den halſe komt, dan verlaetenſe hare eygene Vrienden, ſoeckende haer eygen ruſt en voordeel. Hierom als Pythagoras, ſoodanige gelijckniſſe wilde vertoonen, hoemen de gemaeckte en ondanckbaere Vrienden, ſoude van hem afwijſen, ſoo deede hy alle de Swaluwe neſten van ’t dack en van zijn huys wegh.
Vriendſchaps beveſtinge. Soeckt Beveſtinge van Vriendſchap, fol. 58.
Allegrezza. Vrolijckheyt.
_p_577_Allegrezza.jpg)
EEn Maeghdeken met een blooſigh geblancket en breed voorhoofd, in ’t wit gekleet, geciert met groene blaeders en met geele en roode bloemen, met een krans om ’t hoofd van veelderleye bloemen. In de rechter hand, ſalſe een criſtallijne glas vol roode Wijn hebben, en in de ſlincker hand een groote goude ſchael, weſende van een ſeer bevalligh en ſchoon opſicht, danſende in een ſchoone beemde vol bloemen.
Vrolijckheyt is een genegentheyt van ’t gemoed, dat gekeert is tot Welluſt, om die dingen te beminnen, diemen inwendigh, als boven natuyrlijck, beschouwt, of die uytwendigh, door de ſinnen, uyter natuyre, of door een toeval worden aengebracht.
Zy ſal een groot, vleeſſigh en geblancket voorhoofd hebben, nae ’t ſeggen van Ariſtoteles in zijne Phyſiogn. vi boeck i cap.
De bloemen bedieden, door haer ſelf, de Vrolijckheyt, en men plagh te ſeggen dat de Velden lachen, wanneerſe met bloemen bedeckt zijn, gelijck Virgilius in zijn iv Ecloga ſeyt.
