noodighden daer door een ander tot ſingen. En die nu den tack hadde aengevaert, hief den ſangh op. Waer van Plutarchus in’t breede verhael doet in zijn gaſtmael, ſeggende: Nae dat de Mirtentack was ontfangen, hief yder zijn eygen liedeken op, die zy daerom Aſaron naemden, om dat die ophief te ſingen, die ’t was overgelevert. En Horatius ſinght, dat als de Lente naeckte, in welcke tijd Venus allerwegen Vrolijckheyt aenrechte met haere danſſerien, ſoo omvlocht zy haer hoofd met groene Mirten, terwijl men de Vrolijckheyt pleeghde.
Allegrezza de le Medaglie. Vrolijckheyt nae de Gedenckpenningen.
EEn ſtaende Vrouwe, houdende in de rechter hand twee koorenayren, ofte een kleyn kroontjen, in de ſlincker een Roer van ’t Schip, met het opſchrift Lætitia. Dit is de Medaglie of Gedenckpenningh van Julia Augusta, de Vrouwe van Severus, die by A. Occo is beschreven in ’t Iaer der ſtad Romen 903, alhoewel de Geruſtheyt in de Medaglie van Antoninus Pius oock wort gemaelt, en dat is geen wonder, want de Geruſtheyt des volx, is de waerachtige Vrolijckheyt des volx. Noch iſſer een ander Medaglie, alwaer de Vrolijckheyt met twee langhgerockte beeldekens geciert is, houdende in de rechter hand twee koorenayren, en in de ander een globe of kloot: oock in een ander Medaglie van de bovengeſeyde Julia, Medegeſellinne van Severus, met het woord Hylaritas, daer een Vrouwe is geſchildert, die in de rechter hand een tack, en in de ſlincker een Overvloets hooren heeft, alwaer twee kinderkens by ſtaen. In de Medaglie van Adrianus ſtaet een Maeghdeken, dat in de rechter hand een Palmtack en in de ſlincker een Overvloets hooren heeft, met een kindeken voor haere voeten: rontom Hylaritas P. R. Cos. iii. S. C. geſchreven, diewelcke in ’t Iaer Chriſti 120 geſlagen is. In een ander Medaglie van Adrianus, nae de opbouwinge van Romen 874, mettet opſchrift Hylaritas populi Romani, beelden zy de Vrolijckheyt af, by een ſtaende Vrouwe, die beyde handen aen de ooren heeft.
Fecondita. Vruchtbaerheyt.
_p_579_Fecondita.jpg)
EEn Vrouwe met Moſtaertſaet gekroont, houdende met beyde handen voor haer ſchoot een neſtjen met jonge Vogeltjens Acanti of Cardelli geheeten, van d’eene ſijde voor haere voeten heeftſe een Henne met haere kiexkens, die naulijx uyt den dop zijn, twee uyt een broed. Van d’ander ſijde ſal een Haeſe ſtaen met haer jongen, die eerſt zijn voor den dagh gekomen.
De Vruchtbaerheyt is de meeſte geluckſaligheyt die een getroude Vrouwe magh hebben, want daer door verkrijght zy de vruchten, die van haer, door ’t Houlijck, met verlangen, verwacht zijn: aengeſien door een oude inſtortinge der Natuyre, den Menſchen de voortteelinge der kinderen is noodigh: ’t welck oock een bekende ſaecke is in de onreedelijcke dieren. Alle gedierten ſoecken uyter natuyre jongen en naekomelingen voort te brengen, alhoewelſe daer van geen nuttigheyt verhopen. Maer waer iſſer grooter nuttigheyt en grooter rijckdom als kinderen?
