naelaet de verborgene onderwijſinge van de natuyre, te gehoorſaemen, leerende alſoo den Menſche de Wackerheyt.
De Lantaerne vertoont even het ſelve, om dat de duyſterniſſe de loflijcke wercken niet hinderlijck ſoude zijn. Hier over leeſtmen, dat Demoſthenes gevraeght zijnde, wat middel hy gebruyckt hadde, om een goed Reedenaer te worden, voor antwoorde gaf, dat hy meer Oly als Wijn gebruyckt hadde, verſtaende by de Oly de Naerſtigheyt, en by den Wijn de dertelheyt.
Vigilanza. Om te beſchermen en andere te bevechten.
EEn Vrouwe die in de rechter hand een Slange, en in de ſlincker een Pijle houd.
Vigilanza. Wackerheyt.
EEn Vrouwe met een kloxken in der hand, ter ſijden een Leeuw, als of hy met open oogen ſliep.
De klock, een heyligh inſtrument, is gevonden, om de gemoederen op te wecken, niet alleene van den ſlaep der ſonden, door een waer berouw, waer toe zy haer noodight, luydende ter Kercken, maer oock de lichaemen van de ruſtplaets en ’t gemack van ’t ſlaepen.
De Leeuwe was by de Egyptenaers een teycken van Wackerheyt, want Pierius ſeyt dat de Leeuw nimmermeer zijn oogen geheel open houd, dan als hy ſlaept: en daerom ſtelden zy dienſelven voor de portaelen van haere Kercken, vertoonende datmen in de Kercke met het gemoed moet waecken, en op het gebedt acht nemen, alhoewel het lichaem, in de woelerie deſes Werrelts, ſchijnt te ſlaepen.
Verita. Waerheyt.
EEn ſeer ſchoone naeckte Vrouwe, houdende in de rechter hand om hoogh een ſtraelende Sonne, daerſe op ſiet, en met de ander hand een open Boeck en een Palmtack, onder de rechter voet ſalſe een Hemelſche globe hebben.
Waerheyt is een geſchicktheyt van een welgeſtelt gemoed, om de tonge niet van ’t oprechte af te leyden, noch van het eygen weſen dier dingen, waer van men ſchrijft of ſpreeckt: beweerende alleen ’t geene dat waer is, en ontkennende ’t geene niet waer is, ſonder datſe van haere gedachten verandert.
_p_589_Verita.jpg)
Naeckt wort zy vertoont, om dat zy uyter natuyre eenvoudigh is, waer over Euripides in zijne Phœniſſis ſeyt, ’t is ſeer eenvoudigh van de Waerheyt te ſpreecken, als niet van noode hebbende ydele en op-gepronckte uytleggingen, om datſe door haer ſelve geſchickt en bequaem is. ’t Selve ſeyt Æſchilus en Seneca in zijn vijfden brief, dat de Waerheyt een eenvoudige reede is. Daerom iſſe naeckt geſtelt, ſonder datſe eenigh cieraet noodigh heeft.
Zy houd de Sonne, om uyt te drucken, dat de Waerheyt een Vriendinne van ’t licht is, jae zy is een klaer licht, en vertoont alles ſoo ’t in der daed is. Men kan oock ſeggen datſe op de Sonne, dat is op God ſiet, ſonder wiens licht geene Waerheyt is, want hy is de Waerheyt ſelve, ſeggende Chriſtus onſe Heere, Ick ben de wegh, de waerheyt, en het leven.
Het opene Boeck bediet, dat in de Boecken
