zijne onrijpe ſweeringe opborſte. En om dat de behoudeniſſe van de Godgeleerden onderſcheyden wort in de behoudeniſſe van lichaem en ziele, ſoo ſeggen wy dat de behoudeniſſe der ziele beſeten wort, wanneer ſich de Menſche berooft van zijn eygen ſucht of paſſie, en ſoeckt ſich in alles, den wille Godes te ondergeven: en de behoudeniſſe van ’t lichaem is, wanneermen gelegentheyt heeft om in ruſte en ſonder verdriet ſich te onderhouden; ’t welck alles door de Zetel en Kerck wort te kennen gegeven.
Salute. Welvaeren, Heyl.
IN een ander Medaglie, ſietmen een Vrouwe gemaelt, die mette ſlincker hand een Spieſſe houd, en in d’ander een Schaele, gevende een Slange te drincken, die om een voetſteen geſlingert is.
De Spieſſe en Pedeſtal, betoonen de ſterckheyt en vaſtigheyt, in plaets van de Zeetel, als boven geſeyt is. Want men kan dat geene behoudeniſſe heeten, waer datmen niet vaſt en ſeecker is, of waer men gevaer heeft van een quade toeval. ’t Welck oock de Spieſſe verſeeckert, waer op deſe beeldeniſſe ruſt. In de Medaglie van Antoninus Pius wordt de behoudeniſſe afgemaelt, dat zy in de rechter hand een Schaele houd, waer uyt zy een Slange te drincken geeft, hebbende in de ſlincker een roede, met het opſchrift Salus publica Aug.
Salvezza. Behoudeniſſe van ’t Menſchelijck geſlacht, gelijck dieſelve in de Vaticaenſche Boeck-kamer afgebeeld is.
EEn ſtaende Vrouwe met een groot kruys, hebbende ter ſijden een Ionghsken, dat op zijne ſchouderen de Arke Noachs draeght.
Opera vana. Vergeefſche of ydele Wercken.
EEn Vrouwe, die als met opmercken, een Spinneweb beſiet, dat zy in beyde handen heeft: om uyt te drucken, dat gelijck deſe webben met groote vlijt zijn geweven, en met groote ſcherpſinnigheyt te ſaemen geſtelt, zy nochtans, door de minſte aenroeringen, worden gequetſt en verbroocken. Soo zijn oock de ydele wercken, en dewijle die geen vaſte grond hebben, in de waerachtige en volmaeckte reeden, ſoo verdwijnen dieſelve, door de alderminſte tegenſtant, en gaen verlooren.
Opera vana. Vergeefſche Arbeyd.
EEn Moriaen die naeckt is, en mette eene hand een kanne waters over zijne ſchouders giet, zijnde met de ander hand beſigh, om zijne ſwarte huyd wit te maecken. En dit kan oock een beeld weſen van Vergeefſche Arbeyd, overmits het ſelve een beſpotlijcke uytkomſt heeft, als hebbende geen bequaeme middelen noch behoorlijcke geſchicktheyt.
Anders.
EEn Vrouwe die met een ſcherp Swaerd een groote Vier-vlam wil uyt ſlaen of bluſſchen, of, als men ſeyt, het waeter in een mortier ſtooten. Dit of diergelijcke kan men afſchilderen.
Opera manifesta. Openbaere Werckinge.
EEn Vrouwe die beyde handen open houd, alwaer in ’t midden, van yder hand, een oogh ſtaet.
Dit was een ſeer ſchoone beeldniſſe van de Oude, en de handen druckten lichtlijck de werckinge uyt, weſende het voornaemſte gereetſchap, tot onſe voornaeme en noodige wercken. Door de oogen wierde de hoedanigheyt van’t werck afgemaelt, ’t welk openbaer en doorluchtigh behoort te zijn, gelijckende een Lanterne, die een ander wel voorlicht, maer ſelve niet ſiet: Maer het oogh, ’t welck door haer eygen licht haer ſelven verciert en verrijckt, daer door wort beweſen, dat de werckinge niet door ydele eere, noch gemaeckte ſchijn, moet heerkomen, maer alleen om ſich ſelve en andere ten dienſte te ſtaen.
Operatione perfetta. Volmaeckte Werckinge.
EEn Vrouwe, die in de rechter hand een Spiegel houd, en met de ſlincker een Winckelhaeck en een Paſſer.
